بهت پيله كردم نمي‌موني پيشم
نه مي‌مرم اينجا نه پروانه مي‌شم
از عشق زيادي تو رو خسته كردم
تو دورم زدي خواستي دورت نگردم
بازم شوري اشك و لب‌هاي سردم
من اين بازيو صد دفعه دوره كردم
نه راهي نداره گمونم قراره
يكي ديگه دستامو تنها بذاره

ديگه توي دنيا به چي اعتباره
كسي كه براش مردي دوست نداره
منو بغض و بارون، سكوت خيابون
دوباره شكستم چه ساده، چه آسون
به پاتم بسوزم تو شمعم نمي‌شي
تو حواي دنياي آدم نمي‌شي
غرورت گلومو به هق هق كشيده
آدم كه قسم خوردشو دق نمي‌ده

من و تو يه عمره دوتا خط صافيم
شده عادت ما كه رويا ببافيم
بشينيم و عشقو به بازي بگيريم
واسه زندگي كردنامون بميريم
چه سخته تو تنهايي شرمنده مي‌شيم
ماها قهرمانيم و بازنده مي‌شيم
مثه عصر پاييزي رنگ و رومون
واسه خيليا خاطره‌ست آرزومون

ديگه توي دنيا به چي اعتباره
كسي كه براش مردي دوست نداره
منو بغض و بارون، سكوت خيابون
دوباره شكستم چه ساده، چه آسون
به پاتم بسوزم تو شمعم نمي‌شي
تو حواي دنياي آدم نميشي
غرورت گلومو به هق هق كشيده
آدم كه قسم خوردشو دق نمي‌ده

مثه عصر پاييزي ...