تو که هرلحظه از عمرت بپاى مردمت سر شد
براى تو چه پایانى به غیر از عشق مقدر شد
همه مردم و این غصه به یکباره سیاهپوش کرد
مگه میشه که اشکامون و یک روزى فراموش کرد
دل داغ دیده ى مادر چه فریادى به اوج میزد
مگه میشه ندید خون عزیزایى که موج میزد
جونیت و فدا کردى واسه دلهایى که خونه
واسه مردونگیت امروز همه ایران مدیونه
تو که قلبت جنسش از عشقه بدون حد و اندازه
آخه عشقه که تو سختى ازت اسطوره میسازه
جونیت و فدا کردى واسه دلهایى که خونه
واسه مردونگیت امروز همه ایران مدیونه
تو که قلبت جنسش از عشقه بدون حد و اندازه
آخه عشقه که تو سختى ازت اسطوره میسازه
همه مردم و این غصه به یکباره سیاهپوش کرد
مگه میشه که اشکامون و یک روزى فراموش کرد