یه شب تو خستگی تو گریه گفتم که خیلی از خودم شرمندم آقا
ولی بازم بذار بیام زیارت مگه چند سال دیگه زندم آقا
بهش گفتم تا کی چشم تر من به عکس پنجره فولاد باشه
خودم زانوی غم بغل بگیرم دلم تو صحن گوهرشاد باشه
قسم خوزدم به اسم خواهرش که رو اسم هرکی جز تو خط کشیدم
بهش گفتم روزای دوری آقا تو خونه ی خودم غربت کشیدم
میخوام دلتنگیامو هر چقد هست کنار گنبد تو جا بذارم
دعا کن صاحب پسر بشم تا به عشقت اسمشو رضا بذارم
پیش خودم میگفتم ضامن عشق داره تموم میشه نا امیدیم
تو این حال و هوا بودم که دیدم یکی بهم میگه پاشو رسیدیم