از ازدحام شهر باید
دوباره برگردم به خونه
کی غیر تنهایی قراره
چشم انتظار من بمونه
پشت درم پشت دری که
هیچکس برام بازش نکرده
دست کلیدم حتی یک شب
احساس آرامش نکرده
از پله ها بالا که میرم
سایم کنارم سر به زیره
جز جا لباسی کی قراره
دستای شالم و بگیره
چراغا خاموشن که جای
خالیش دخلمو نیاره
من خونه رو تاریک میخوام
این زندگی دیدن نداره
حال بد تنهاییامون
از چای لیپتون بپرسید
حال منو دریا به دریا
از قوطیای تُن بپرسید
از کوه ظرفای نشسته
از لحظه های بغض و تردید
از بچه هایی که ندارم
حال منو از اون بپرسید
راه فراری نیست از این
دنیای دلگیر مزخرف
تنهایی غرقم کرده توی
زندگیه یکبار مصرف
وقتی که بیداری عذابه
وابستگی به خواب خوبه
من خیلی وقته رابطم با
سرمای تخت خواب خوبه
اگه شنیدی گریه هامو
گذشته اومده سراغم
از خاطره شلاق خوردم
زیره شکنجم تو اتاقم
حال بد تنهاییامون
از چای لیپتون بپرسید
حال منو دریا به دریا
از قوطیای تُن بپرسید
از کوه ظرفای نشسته
از لحظه های بغض و تردید
از بچه هایی که ندارم
حال منو از اون بپرسید