رو به آیینه نشستم زل زدم به خاطراتم
بسته های قرص اینجان که بشن راه نجاتم
صبح به صبح مجبور میشم با گذشته ام رو به رو شم
من با موهای سفیدم عمریه سیاه پوشم
کی میدونه تو سکوتم با دلم چیکار کردم
من که به جای گذشته ام از خودم فرار کردم
روز و به شب میرسونم با خیالی غیرممکن
دردو ساکت میکنم با روزی چند وعده نوافن
من هنوزم که هنوزه پرم از خواب ندیده
من همون صدای خسته ام که به جایی نرسیده
توی خلوت اتاقم تنهاییمو قاب کردم
هرکجا که کم آوردم رو خودم حساب کردم
برای شب گریه حتی حتی یه شونه نمونده
زندگیمو سیل برده چیزی از خونه نمونده
من شکنجه شدم اما از غرورم دل نکندم
درِ این قفس که باشه میبینی منم پرنده ام
کی میدونه تو سکوتم با دلم چیکار کردم
من که به جای گذشته ام از خودم فرار کردم
روز و به شب میرسونم با خیالی غیرممکن
دردو ساکت میکنم با روزی چند وعده نوافن