تو کی هستی که نگاهت مثه قصه پُرِ رازه؟
تو کی هستی که تو این شب، نفس‌اَت غیر مجازه؟
تو کی هستی که با اسم‌اَت، پُشتِ سایه‌ها می‌لرزه؟
تو کی هستی که حضورت، واسه من تنها نیازه؟
 
با منی مثلِ خودِ من! مثلِ تن! مثلِ یه پیرهن!
اما بینِ دستایِ ما، فاصله دورُ درازه!
بذار از تو گُر بگیرم! بذار آفتابی بمیرم!
آخه این کولی یه عُمره، واسه تو ترانه‌سازه!
 
با تو فردا رُ می‌بینم! سیبِ خورشیدُ می‌چینم!
با تو من صدتا کتابم، پُرم از شعرای تازه!
چه نگاهِ بی‌نقابی! چه ترانه های نابی!
انگاری تمومِ دنیا، توی اون چشمای نازه!
 
با منی مثلِ خودِ من! مثلِ تن! مثلِ یه پیرهن!
اما بینِ دستایِ ما، فاصله دورُ درازه!
بذار از تو گُر بگیرم! بذار آفتابی بمیرم!
آخه این کولی یه عُمره، واسه تو ترانه‌سازه!