من باید امشب که بارونیه خونه از گریه خالی شم
بدون تو دارم با آدمای شهر رفیق تر می شم
این آدما انگار مثل خودم هستن
حال منو دارن حال منو دارن
این چشمای لبریز این چشمه های ابر
چرا نمی بارن چرا نمی بارن
کجا برم حالم یادم بره یک شب از درد من کم شه
گریه ازم دوره ای کاش یک لحظه بغضم حریفم شه
با زخم های من با این تن خسته رفیق باش امشب
هرچی که بادا باد من ترمه می مونم تو تیغ باش امشب

بزرگه دنیامون با این همه قد دلتنگی من نیست
دردی تو این دنیا اندازه ی درد از دست دادن نیست
من باید امشب که بارونیه خونه از گریه خالی شم
بدون تو دارم با آدمای شهر رفیق تر می شم
کجا برم حالم یادم بره یک شب از درد من کم شه
گریه ازم دوره ای کاش یک لحظه بغضم حریفم شه
با زخم های من با این تن خسته رفیق باش امشب
هرچی که بادا باد من ترمه می مونم تو تیغ باش امشب