نذار بهت عادت کنم ، جدایی سخته گل من

یه روز تو از اینجا می ری ، میشکنه تنها دل من

نذار بهت عادت کنم دچار یعنی موندگار

تو که نمی مونی پیشم داغتو رو دلم نذار

کنار عطر روسریت نذار بهارو گم کنم

نذار که تو شب چشات راه فرار و گم کنم

نذار بهت عادت کنم تا که جدایی سخت نشه

نهال عشق و بسوزون تا یه روزی درخت نشه

ما که به هم نمی رسیم حتی توی خواب و خیال

قسمت ما یکی نشد حتی توی فنجون فال

نمی شه این پله هارو دو تا یکی کرد و رسید

دیوار سنگه بینمون نمیشه دیوارو ندید