سرمو گذاشتم هر شب بروی شونه ی دردام
با یه قایق کاغذی من زدم به دل دریا
روی این دلم هزار زخم پر از درد
به ناحق من شدم سیاهی شب
پُره نورم سکوت مطلق
دیگه دنیا واسه من تاریکه
زندگی کور رهی باریکه
آخر قصه ی من نزدیکه
این منم از همه جا وا مانده
از همه مردم دنیا رانده
رانده و خسته و تنها مانده
میشه صد سال که گل عشق توی باغچم پژمرد
من نوشتم دوست دارم خیلی ساده ولی خط خورد
دیگه دنیا واسه من تاریکه
زندگی کور رهی باریکه
آخر قصه ی من نزدیکه
این منم از همه جا وا مانده
از همه مردم دنیا رانده
رانده و خسته و تنها مانده