شوق دیدارت بهانه ی دل
مهر تو دارم به خانه ی دل
ای که از نسل اولیایی
خوش به حال زائران حرم
هر که شد مهمان به خان کرم
در دلش نوری آشنایی
برکت ملک ری فخر ایران
اسوه ی علم و تقوا و ایمان
بر دل عاشقان کن نگاهی
تا که مانده نفس مانده آهی
ری شد از نورت بهشت ولا
بر گل رویت نوشته خدا
بنده ی پاک و عبدالعظیمی
هم کریمی و ابن الکریمی
ای فروغ آفتاب ولا
از مزارت بوی کرب و بلا
می وزد هر طرف چون نسیمی
خوش تر از گلشن و هر شمیمی