بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست
آه من شعر شب جدایی
ماه من کی می شود درآیی
ابر بهارم طاقت ندارم
از دوری تو تا کی ببارم
با دیده تر یم بار دیگر
بر زانوی غم سر می گذارم
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست
باز می پرسمت از مسئله دوری و عشق
و سکوت تو جواب همه مسئله هاست
آه من شعر شب جدایی
ماه من کی می شود درآیی
ابر بهارم طاقت ندارم
از دوری تو تا کی ببارم
با دیده تر یک بار دیگر
بر زانوی غم سر می گذارم