من ذره و خورشید لقاح تو مرا بیمار غمم
بیمار غمم عین دوایی تو مرا

بی بال و پرم در پی تو میپرم خدا خدا خدا
بی بال و پرم ،در پی تو میپرم
من که شده ام من که شده ام
چو کهروایی تو مرا

ای دوست ای دوست ای دوست به دوستی
هرجا که قدم نهی زمینی تو را
در مظهر عاشقی روا کی باشد روا کی باشد
عالم تو بینیمو نبینیم تو را

امروز مرو جان صبویی در دست
میوفتم و میخیزم و میگردم مست
با سر به بلند خویش من مستم و
من نیست شوم، آه من نیست شوم
تا نبود جز ای هست ای امان آه