تا به کی کی باید رفت
از دیاری به دیاری دیگر
تا به کی باید رفت
از بهاری به بهاری دیگر

ای دریغا
چه گلی ریخت به خاک
چه بهاری پژمرد
چه دلی رفت به باد
چه چراغی افسرد
هر شب این دلهره طاقت سوز
خوابم از دیده ربود
هر سحر چشم گشودم نگران
چه خبر خواهد بود
چه خبر خواهد بود
سرنوشت دل من بود درین بیم و امید
آخر ای صبحدم خون آلود
آمد آن خنجر بیداد فرود
بانگ خون در دل ریشم برخاست
پر شدم پر شدم از فریاد
هفتمین اختر این صبح سیاه
دل من بود دل من بود که بر خاک افتاد

تا به کی کی باید رفت
از دیاری به دیاری دیگر
تا به کی باید رفت
از بهاری به بهاری دیگر
نتوانم نتوانم جستن
نتوانم نتوانم جستن
سکوت سرشار از ناگفته هاست
سر شار از ناگفته هاست
سرشار از ناگفته هاست