تا تو نگاه می‌کنی کار من آه کردن است
ای به‌فدای چشم تو این چه نگاه کردن است
شب همه بی‌تو کار من شکوه به ماه کردن است
روز ستاره تا سحر تیره به آه کردن است
از غم خود بپرس کو با دل ما چه می‌کند
این هم اگر چه شکوه شحنه به شاه کردن است
گاه‌به‌گاه پرسشی کن که زکات زندگی
پرسش حال دوستان گاه‌به‌گاه‌کردن است
چون تو نه در مقابلی عکس تو پیش رو نهم
این هم آب و آینه خواهش ماه کردن است