هرجا که دیدی عاشقی
شکوه از یار خود بر زبان داشت
هر جا شنیدی نا له ای
از دلی ریشه در عمق جان داشت
از عشق او خواندی
هر دم اشک افشاندی
بر او تنها می شدی تسلّا
گاهی با آوازت
با بال پروازت
یارش بودی تا به اوج رویا
جان بابا بشنو از من
زندگی شادی و غصّه دارد
روح و جانش غم نبیند
بر خدا هر که دل می سپارد
در دوران پیری
ایّام دلگیری
می خوام باشی تو عصای دستم
من موجم تو دریا
من خاکم تو صحرا
هر جا باشی در بر تو هستم
کاش چون تو بخوانم ترانه
ای خدا حاجتش را بر آور
چون تو نامی شوم در زمانه
این بود لطف داور