زیبای زشت من در آیینه خشت من
در وارونگی نهان پنهان گشته عشق من
هی گفتم برو نمان رفتی ماندن مرا
کج فهمیده بود شعر آواز خواندن مرا
من خود جاهلم به این که چیست خواسته ی دلم
در سردرگمی مرا حیران کرده ای دلم
دارد چین می خورد کم کم پیشانیم
من هی می نویسمت تو هی می خوانیم
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمی نوشت که
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمی نوشت که

پرت و پلا نوشتنم که این سکوتو بشکنم
می خوام صدای خندتو با همه گوشا بشنوم
اشاره کن صدا بزن درد و دلاتو ساز کن
اتاق تاریک منو پنجره هاشو باز کن
بزن به بیخیالیو سر به سرم بذار باز
بگو ولت نمی کنم پشت درو درار باز
می خوام که جون من بشه قسم به حرف راستت
انقده عاشقم بشی که قلب دنیا واسته
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمی نوشت که
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمی نوشت که