دلی دیرم چو مرغ پا شکسته
چو کشتی بر لب دریا نشسته

همه گویند طاهر تار بنواز
صدا چون میدهد تار شکسته

عزیزا کاسه چشمم سرایت
میون هردو چشمم جای پایت
از او ترسم که غافل پا نهی باز
نشینه خار مژگونم به پایت

ز کشت خاطرم جز غم نروید
به باغم جز گل ماتم نروید

به صحرای دل بی حاصل مو
گیاه نا امیدی هم نروید