منو ببر به اون روزایی که جهان هنوز به اسلحه عادت نکرده بود
روزایی که هنوز کسی به جرم عشق مردی و به دوئل دعوت نکرده بود
به اون زمونه ای که تو خیابونا هر شب نمایش قتل و ترور نبود
به روزگاری که شقیقه ی جهان زیر تپانچه یه دیکتاتور نبود

تو روزگار خون منتظرم نمون ساعتارو ببر به لحظه های شاد
قرار ما دوتا یه کافه تو شب شکست نازیا تو استالینگراد
با من شریک شو تو خوابی که خدا کبریت اولین باروتو فوت کرد
منو ببر به اون لحظه که رادیو با اشک شوق گفت هیتلر سقوط کرد
از قلعه ی نرون از قصر آلکاپون از قصر جان لنون راه فرار نیست
هرجا فشنگ هست توپ و تفنگ هست
هرجا که جنگ هست عشقی تو کار نیست
آتش بس بده مرگو شکست بده
تابوتو پس بده قبرستونا پرن
ما هر دو عابریم امشب مسافریم
حاضر شو تا بریم به رویاهای من
تو عصری که هنوز کوچه ها خاکین
با من قدم بزن رو فرش قرمزا