پایه یه فرار من باش از تو این شهره خود آزاربو گرفته این تمدن بیا برگردیم توی غاربیا برگردیم به جنگل مثل انسان نخستینشیمایی شدم اینجا توی این هوای سنگینفقط عاشقه تو هستم توی این شهر درندشتپاییه فرار من باش رفتنی بدون برگشتمهریت یه ابر زخمی شیربهاتم شیر آهومیشه آرامشو حس کرد بیشکنجه بی هیاهوسر بکشیم این اوتوبانو عشقه من درشکه میخوادما مکافات زمینیم وسط این همه خون بازما دوتا قوی سیاهیم که پرامونو بریدندیگه جلد فاضلابیم جلد دود و دم و آهنماهو رنده کن تو دستام پشته شهر بد قوارهمن که پابنده تو هستم اگه آینده بزارهخون نمیرسه به مغزم کیه لکنت زبونمبزار تو حریمه رویات یه پناهنده بمونمتو نماد شرمم باش توی جنگل سپیدارما دوتا نقاشی میشیم روی دیواره یه یک غار