واسه تاثیز این قرصاست دارم دیوونه تر می شم
با رویای تو می خوابم دارم بازم پدر می شم
پی هم خونه می گردم واسه درمون این سردی
یه زن که کوه آتیشه تو اون زن باش اگه مردی

خونه اون خونه ی قدیمی نیست منم و یک اتاق کمبودم
خیلی چیزا عوض شده اما من همونم که عاشقت بودم عاشقت بودم
من همونم که شعر میگفتم تا بفهمی چقدر بی رحمی
لعنتی چند قرنو خوندی که انقدر شعرو خوب می فهمی
می فهمی می فهمی
سقوطم از چشمای تو چه مرگ شاعرانه ای میشه
نفس بکش به یاد من ببین عجب ترانه ای میشه
سقوطم از چشمای تو چه مرگ شاعرانه ای میشه
نفس بکش به یاد من ببین عجب ترانه ای میشه
عجب ترانه ای میشه

هر چیزی که تو چیدی تو خونه از حضورت هنوز لبریزه
فنجون قهوت از شب آخر چند ساله دست نخورده رو میزِ
چند ساله چند ساله
بعد تو کار دائما هر روز دور یه دنیا خط کشیدن شد
جای لبای تو رو این فنجون یک عمر خط قرمز من شد
کار من شکستن شد
سقوطم از چشمای تو چه مرگ شاعرانه ای میشه
نفس بکش به یاد من ببین عجب ترانه ای میشه
سقوطم از چشمای تو چه مرگ شاعرانه ای میشه
نفس بکش به یاد من ببین عجب ترانه ای میشه
عجب ترانه ای میشه