دل ای دل ای دل ای دل
توجه نکردی به تنهاییامو
ندیدی چه ترسی نشست تو نگامو
مدارا نکردی با دلتنگیامو
فقط خواستی باشی به جای خدامو
با هر ردپایی که اندازه ی کفشته راه میامو
جلو هرکی چشماش شبیه خودت می شه
کوتاه میامو
نموندی باهامو
خزونم که از زور تنهاییام
می خوام مثل پیچک بپیچی به پام
تو دردی من اینو می فهمم ولی
بگو جز تو درمونو از کی بخوام
تو بارونی کهنه ی کنج خونه
که خیلی چیزا از دل من می دونه
چه آغوش گرمی چه پاییز سردی
چقدر فکر می کردم یه روزی برمی گردی

تو داروغه ی شهر تنهاییامی
دروغ قشنگ توی خنده هامی
خیال می کنی رفتی اما تو هستی
خیال کن هنوز شونه ی گریه هامی
خزونم که از زور تنهاییام
می خوام مثل پیچک بپیچی به پام
تو دردی من اینو می فهمم ولی
بگو جز تو درمونو از کی بخوام
تو بارونی کهنه ی کنج خونه
که خیلی چیزا از دل من می دونه
چه آغوش گرمی چه پاییز سردی
چقدر فکر می کردم یه روزی برمی گردی