بین سیم های سیاه، زیر آوار و صدا، بارش خاکسترا، دریای خون زیر پا،
کی می تونه که بگـه، اینجا روزی شهر من بود؟
لب بیجون پسر، شعر پــُر خون پدر، آویز زن های شهر،
پوکه ُ باروت ُ درد،
کی میتـونه که بگـه ،اینجا روزی شهر من بود؟
خونه و سقف کجاست، کنج و ایوونش کـو؟
میدون شهر کجاست ، برج و تندیـسش کو؟
تـقدیر مرگ این بود، دست بی شرم بلا بود.
سینما رویا(ل) کجاست؟ پـپسی سردش کو؟
کوچه خاطره هام ، بوسه گرمت کو؟
شهر من مرده دیگه، ای خدا ! شهر من کو؟
بگو ای ابر سپید! روی ماه رسوا شه !
توی بدر کاملش ، فال مرگ پیدا شه !
طالع نحس این بود، فصل تاراج زمین بود…