موسسیان می‌گفت اگر از ایران بروم غریبانه خواهم مرد

در ایران چیزی با عنوان اقلیت وجود ندارد و همه ما ایرانی هستیم و به این مملکت خدمت می‌کنیم گورگن موسسیان نیز یکی از همین ایرانیان خدوم بودم که به گردن هنر کر کشورمان حق دارد. مراسم گرامیداشت یاد و خاطره گورگن موسسیان رهبر سابق کر ارکسترسمفونیک تهران امروز صبح از ساعت ۱۰ با حضور لوریس چکناواریان، مسعود شعاری، داوود گنجه‌ای، هادی منتظری، وارطان ساهاکیان، نادر مرتضی‌پور، زید الله طلوعی، نسرین ناصحی، شهلا میلانی، حمید عسکری، پیروز ارجمند (مدیرکل دفتر موسیقی) و بسیاری از اهالی موسیقی در تالار رودکی برگزار شد.
این مراسم با سخنان داوود گنجه‌ای آغاز شد؛ این هنرمند پیشکسوت گفت: من به نیابت از سوی علی مرادخانی معاون امور هنری که امروز به دلیل کاری که برایشان پیش آمد نتوانستند بیایند سخن می‌گویم و به اهالی موسیقی درگذشت گورگن موسسیان را تسلیت می‌گویم.
داوود گنجه‌ای در ادامه افزود: چند روز قبل که سخن از برگزاری مراسم بزرگداشتی برای یکی از بزرگان موسیقی بود همه متفق القول می‌گفتند برخی از هنرمندان با وجود اینکه بسیار خدمت کردند اما در زمان حیاتشان از دیده‌ها پنهان ماندند و آنگونه که باید و شاید از آن‌ها تقدیر نشد.
وی همچنین گفت: من از سال ۵۸ به دستوری آمدم به اینجا تا از هنرمندان حمایت کنم و خوشبختانه همه هنرمندان نیز تا به امروز از من راضی هستند چون هم خوبم و هم حسود نیستم.
گنجه‌ای افزود: من یادم می‌آید که گورگن موسسیان در زمان جنگ چه خدمت‌ها در زمینه موسیقی کر به صدا و سیما کرد و آثار بسیاری با رهبری او تولید شد امیدوارم خداوند روح او را قرین رحمت کند.
در ادامه پیروز ارجمند به عنوان سخنران بعدی پشت تریبون قرار گرفت و گفت: پاییز امسال، پاییز غم انگیزی بود و ما بسیاری از عزیزانمان را در این فصل از دست دادیم که موسسیان نیز یکی از همین بزرگان بود.
مدیرکل دفتر موسیقی ارشاد در ادامه افزود: من گاهی به دانشجویانم می‌گویم در گذشته فضا مانند امروز نبود و ما حتی برای حمل ساز و برگزاری کلاس‌ها نیز مجوز ساعتی می‌گرفتیم که می‌بایست آدمهایی مانند داوود گنجه‌ای این تاریخ شفاهی هنر کشورمان را مکتوب کنند تا جوانتر‌ها و آیندگان قدر تلاشهای افرادی چون گورگن موسسیان را بدانند.
وی گفت: من زمانی که فارغ التحصیل شده بودم بر روی موضوعی که نقش اقلیتهای مذهبی را در موسیقی بررسی می‌کرد کار می‌کردم وقتی به نقش مسیحیان در موسیقی ایران رسیدم متوجه زحمات بسیار و نقش مهم این افراد شدم که بیشتر در حفظ موسیقی علمی نقش داشتند.
ارجمند ادامه داد: در آن زمان من برای تکمیل این مقاله نزد آقای موسسیان رفتم که او با روی گشاده من را پذیرفت و این تا به امروز در ذهنم مانده و از یادم نمی‌رود. یکی از دغدغه‌های ایشان این بود که در آثارشان نمی‌توانستند از سلو استفاده کنند و این موضوع موسسیان را آزار می‌داد.
مدیرکل دفتر موسیقی ارشاد بیان داشت: موسسیان شانس آورد که در سالهای اخیر در ایران نبود تا شاهد بلاهایی باشد که بر سر ارکس‌تر سمفونیک و گروه کر آمد.
وی در ادامه از راه اندازی انجمن ملی کر ایران خبر داد و افزود: حدود ۳ ماه دیگر یک رهبر کر به ایران خواهد آمد که پیش از این در چین، اندونزی و هند گروههای کری را سامان دهی و رهبری کرده است ما قرار است در همکاری با ایشان سندی را برای گروههای کر و به خصوص برای آموزش و پرورش تدوین کنیم. ما همچنین انجمن ملی کر ایران را تشکیل خواهیم داد که اولین جلسه آن هفته آینده برگزار می‌شود.
رازمیک اوهانیان نیز در بخش دیگری از این برنامه درباره زنده یاد موسسیان گفت: او یکی از چهره‌های ماندگار فرهنگ و هنر ایران بود و من این ضایعه را به مردم کشورم تسلیت می‌گویم. موسسیان در سال ۱۳۲۱ در همدان و در خانواده‌ای دوست دار موسیقی و هنر متولد شد. یکی از دایی‌های او در آنسامبل فولکلور دولتی ارمنستان و دایی دیگرش به عنوان خواننده گروه کر فعالیت می‌کردند که او نیز تحت تاثیر این خانواده هنری قرار گرفت و به موسیقی علاقمند شد.
وی در ادامه سخنان خود در خصوص کارنامه هنری او سخن گفت و سپس شهلا میلانی و نسرین ناصحی خوانندگان موسیقی کلاسیک و حمید عسکری رهبر گروه کر دفتر موسیقی به بیان نکاتی درباره موسسیان پرداختند.
در ادامه مراسم یادبود گورگن موسسیان، گروه کر به رهبری رازمیک اوهانیان قطعاتی را برای حاضران به اجرا درآوردند.
وارطان ساهاکیان بعد از این اجرا گفت: موسسیان سال‌ها برای موسیقی کرال زحمت کشید. آشنایی ما به ۲۷ سال قبل برمی گردد و تا پایان عمر او ادامه داشت. او در راه اندازی گروههای کری چون «سوان»، «دانشگاه هنر»، «دانشگاه تهران» و «کر ارکس‌تر سمفونیک» زحمات بسیاری کشید.
این موسیقیدان افزود: این مرد آنقدر توانا بود که اکثر آثار کرال را اعم از آکاپلا، ارکستری و فولکلور از حفظ داشت. او فولکلورهای ایرانی را بسیار دوست داشت و از پرفسور آقاجانیان خواسته بود تا این فولکلورهای ایرانی را برای موسیقی کرال بنویسد که نتیجه آن خلق آثار ماندگاری شد.
ساهاکیان با بیان اینکه موسسیان به موسیقی کلیسایی احاطه داشت، خاطر نشان کرد: برای بسیاری این سوال وجود دارد که موسسیان چرا از ایران رفت اولین باری که او به آمریکا رفت و نتوانست آنجا بماند پس از بازگشتش به کشور بیمه‌اش قطع شده بود و هر کاری کرد نتوانست کاری در این زمینه انجام دهد. خلیفه‌گری ارامنه سوئیتی در خیابان ویلا به او داده بود که وقتی برای دومین بار به ایران بازگشت آن را نیز دیگر در اختیار نداشت و روزهای سختی را سپری کرد.
وی افزود: او شخصیت سخت و خشکی داشت و این برخلاف قلب مهربانش بود و تلخی او نیز به این دلیل بود که در زندگی روزهای نه چندان خوشی را تجربه کرده بود. موسسیان نگران بود و می‌گفت اگر در ایران بمیرم حتما یکی از گروههای کر برایم مراسمی خواهند گرفت اما اگر در غربت بمیرم غریب خواهم مرد.
در ادامه گروه کر به سرپرستی علیرضا شفقی‌نژاد به اجرای قطعاتی به یاد زنده یاد گورگن موسسیان پرداخت.
پایان بخش این برنامه سخنان لوریس چکناواریان بود که درباره موسسیان گفت: خواهش می‌کنم از این به بعد هرگز از واژه اقلیت استفاده نکنید چون در ایران چیزی با عنوان اقلیت وجود ندارد و همه ما ایرانی هستیم و به این مملکت خدمت می‌کنیم گورگن موسسیان نیز یکی از همین ایرانیان خدوم بودم که به گردن هنر کر کشورمان حق دارد. اینکه شاهی در یک مقطع زمانی ارمنستان را از ایران جدا کرده دلیل نمی‌شود تا ارامنه را که خود ایرانی هستند اقلیت بدانیم.
وی ادامه داد: از میان ارامنه افرادی چون موسسیان، اولین باغچه‌بان، روبن گریگوریان و بسیاری دیگر به هنر این مملکت خدمت کرده‌اند که نباید از یاد ببریم. به قول معروف که می‌گوید درخت میوه‌ای دارد که میوه‌ها می‌افتند و دانه‌هایشان درختان جدیدی بوجود می‌آورند این هنرمندان نیز میوه‌هایی بودند که باعث بوجود آمدن درختانی پرثمر در هنر این مملکت شده‌اند.
این آهنگساز بیان داشت: هنرمندان بسیاری مانند شفقی‌نژاد و اوهانیان از شاگردان موسسیان محسوب می‌شوند که امروز می‌بایست معاونت هنری از آن‌ها به عنوان گنجینه هنری کشورمان حمایت کند.