این‌که انتشار خبری جدا از صحت و سقم آن، باعث لغو یک کنسرت شود، اتفاق عجیبی نیست؛ اما گاهی خلاف واقع گویی‌ها تا جایی کش پیدا می‌کند که موجب افترا و هتک حرمت هنرمندان ایرانی می‌شود.
این‌که انتشار خبری جدا از صحت و سقم آن، باعث لغو یک کنسرت شود، اتفاق عجیبی نیست؛ اما گاهی خلاف واقع گویی‌ها تا جایی کش پیدا می‌کند که موجب افترا و هتک حرمت هنرمندان ایرانی می‌شود.
لغو زنجیره‌ای کنسرت‌ها در شهرستان‌ها و برخوردهای نامتعارف، همچنان ادامه دارد. ارسال پیامک‌های زنجیره‌ای، انتشار خبرهای نادرست، اطلاع نداشتن از قوانین حاکم بر حوزه‌ی هنر و ... تا به‌حال کنسرت‌های زیادی را در کشور لغو کرده‌اند.
افرادی با ایستادگی در مقابل مجوزهای رسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به برهم زدن کنسرت‌ها، حتی در حضور مسوولان و مأموران نیروی انتظامی می‌پردازند و برای این کار دغدغه‌های خاص خود را دارند.
یکی از کنسرت‌هایی که لغو آن، تعجب‌ها را برانگیخت، دو شب کنسرت علیرضا قربانی در یکی از شهرستان‌های اطراف مشهد بود. دلیل لغو این کنسرت «مغایر بودن آن با فرهنگ مردم این شهر» اعلام شد. این در حالی است که موضوع به اینجا ختم نشد و کنسرت این هنرمند «مطربی‌بازی» و «ولنگاری» نامیده شد.
اگر این موضوع را بپذیریم که این هنرمند که در زمینه‌ی موسیقی اصیل ایرانی در جایگاه‌ها فاخر و رسمی مانند ارکسترهای ملی و صداوسیمای جمهوری اسلامی فعالیت می‌کند، آثارش خارج از چارچوب و قوانین فرهنگی کشور است، به تناقض سختی می‌رسیم. در حالی که در شناخت‌نامه‌ی همین هنرمند آمده که در خانواده‌ای مذهبی پرورش یافته و علاقه‌ی وافرش به قرائت قرآن او را به سمت موسیقی سوق داده است. ضمن آن‌که شاید بسیاری از معترضان توجه نداشته باشند که همین هنرمند، از جمله افرادی است که در ایام مذهبی مانند ایام سوگواری محرم و صفر، کنسرت‌های مذهبی برگزار می‌کند و این‌گونه ارادت خود را به اهل بیت (ع) نشان داده است.
گاهی برخی گروه‌ها و افراد، اظهار نظرهایی درباره‌ی برخی کنسرت‌ها و آلبوم‌های موسیقی می‌کنند که از نحوه‌ی اظهار نظرها می‌توان فهمید، علاوه بر مسلط نبودن بر موضوع، قطعه‌ی موسیقی را هم که درباره‌ی آن معترض هستند، تا کنون نشنیده‌اند.
برخی حواشی این‌چنینی تا جایی بالا گرفت که وزیر ارشاد بر آن شد تا صراحتا پشت تریبون رسمی در تالار وحدت اعلام کند: «متأسفانه برخی گروه‌های سیاسی که با دولت «تدبیر و امید» مشکل دارند، تلاش می‌کنند از احساسات مذهبی مردم سوءاستفاده کنند و با طرح مسائل تحریف‌شده، دروغی و جعلی، احساسات مردم متدین را تحریک کنند. ما به رعایت موازین و قانون در حوزه‌ی موسیقی موظف هستیم، ولی تسلیم برخی گروه‌های خودسر نمی‌شویم، زیرا اکثر این افراد، عناصر نو رسیده‌ای هستند که اطلاعات ما نسبت به آن‌ها در بسیاری از زمینه‌ها از جمله مذهب، هنر و موسیقی، بیشتر است.»
سال 1393 در حالی رو به پایان است که اهالی موسیقی، سال پرحاشیه‌ای را پشت سرگذاشتند، بویژه در نیمه‌ی دوم سال، اتفاق‌های ناخوشایندی را تجربه کردند. امید است که این شرایط، طبق ضوابط و قوانین جمهوری اسلامی دست کم در سال جدید تغییر کند.