«سیما بینا» - خواننده‌ی آواز ایرانی و مقامی- در ادامه‌ی فعالیت‌های خویش در موسیقی نواحی ایران، در حال حاضر مشغول فعالیت روی موسیقی مناطق خراسان و افغانستان است و در نظر دارد در سال جدید آن را در قالب پروژه‌ای جدید در امریکا روی صحنه ببرد.
در این پروژه که با همکاری هنرمندان ایرانی، افغان و اروپایی است، سازهایی مثل رباب، دلربا و همچنین تنبور افغانی وجود دارد و قرار است آهنگ‌های محلی منطقه‌ی خراسان و افغانستان به اجرا درآید. سیما بینا پیش از این نیز فعالیت‌هایی در زمینه‌ی موسیقی افغانستان داشته و آلبومی به همین نام نیز به انتشار درآورده؛ این در حالی است که او به تازگی به همراهی پسرش – آرش میتویی- قطعه‌ای را ضبط کرده است که هنوز به انتشار در نیامده است.
سیما بینا، سال‌هاست که مجموعه‌ای از لالایی‌های ایران را در سفرهای پژوهشی از روستاها و شهرهای مختلف جمع‌آوری کرده و تلاش کرده تا لحن و لهجه‌ی هر منطقه وجود داشته باشد؛ مجموعه‌ای که هنوز در ایران نتوانسته به انتشار درآید. گویا وجود صدای زن مانعی برای انتشار این مجموعه است و این در حالی است که پیش از این لالایی‌هایی حتی از شبکه‌های رسمی تلویزیونی – تیتراژ پایانی سریال مختار- پخش شده است.
سیما بینا پس از سال ۱۳۵۷ در کنار تدریس موسیقی و آواز به پژوهش و گردآوری ترانه‌های محلی ایرانی و بازنویسی آهنگ‌های مردمی و روستایی، به ویژه موسیقی‌های محلی زادگاهش، خراسان پرداخته‌است. او با سفر به دورافتاده‌ترین نواحی در سرتاسر این ناحیه توانسته‌است مجموعه‌ای از ترانه‌ها و آهنگ‌های کمیاب و تقریباً فراموش‌شده را جمع‌آوری کند. از سال ۱۳۷۲ سیما بینا برای ارائهٔ گنجینهٔ یافته‌هایش در موسیقی محلی ایرانی به جشنواره‌های موسیقی در کشورهای گوناگون دعوت شده‌است. او در کلن نیز همچنان در زمینه‌ی آوازهای محلی فعالیت دارد.
از جمله آثار او می‌توان به همدلان، پریشان، شولا، نوایی، درنا، حنایی، بانو جان، کلاسیک پارسی (باهمراهی حسین عمومی)، زلفای یارم، موسیقی جنوب خراسان، موسیقی شمال خراسان، عشق گل، آوای صحرای۱، آوای صحرای۲، لاله زار، دلبر، گل سرخ، افغانستان و یا مولا اشاره کرد.