در روزهای پایانی سال ۱۳۹۳ و بعد از دو اجرای ارکستر سمفونیک تهران که تحت عنوان ایین بازگشایی ارکستر سمفونیک و با اجرای سمفونی شماره نه بتهوون همراه بود، پس از پرداخت حق الزحمه‌های نوازندگان ارکستر سمفونیک، اعتراض برخی از نوازندگان به میزان مبالغ پرداخت شده، زمینه ساز اعتراضاتی شدید‌تر از سوی برخی از نوازندگان بود. اعتراضاتی که عموما از محوریت مبالغ پرداخت شده فرا‌تر رفت و شخص علی رهبری و نحوه تعامل و رفتار او را با نوازندگان ارکستر سمفونیک هدف گرفت.
بارز‌ترین شکل این اعتراضات در سخنان سرگشاده ناصر رحیمی نوازنده فلوت ارکستر سمفونیک و از هنرمندان باسابقه موسیقی کشور تبلور یافت. ناصر رحیمی، علی رهبری را متهم به متلک پرانی و توهین به اعضای ارکستر کرد و در سخنانی صریح و شدید الحن اذعان کرد که حاضر است برای ارکستر سمفونیک به رایگان نوازندگی کند اما اجازه توهین به اعضای ارکستر را نخواهد داد.
در این بین شاید شنیدن سخنان ارسلان کامکار مایستر ارکستر سمفونیک در این رابطه خالی از لطف نباشد. سابقه و توانمندی‌های ارسلان کامکار بر کسی پوشیده نیست و گزافه نیست اگر او را یکی از با سابقه‌ترین اعضای ارکستر بنامیم. حواشی ایجاد شده و اعتراضات نوازندگان بهانه‌ای شد تا با ارسلان کامکار گفت‌و‌گویی داشته باشیم. که می‌خوانید:
* آقای کامکار علت اصلی اعتراضات نوازندگان و تجمع برخی از آن‌ها در مقابل تالار وحدت را چه می‌دانید؟
- حقیقت امر این ست که من بلافاصله بعد از برنامه ارکستر سمفونیک به سفر رفتم و از این رویداد‌ها هیچ اطلاعی ندارم. جریان اعتراض و تجمع را هم از شما شنیدم.
* گویا نوازندگان نسبت به نوع برخورد و ادبیات علی رهبری اعتراض دارند. ایا شما هم معتقدید که علی رهبری به نوازندگان توهین می‌کند؟ و رفتار تحقیر آمیز با آن‌ها دارد؟
- نه ابدا اینطور نیست. ببینید شرایط تمرین و سختگیری‌های او یک بحث است و صحبت‌هایی که رهبری بعد از اجرای ارکستر سمفونیک در تالار وحدت در مقابل جمعیت داشته بحث دیگری است. اگر رهبری آدمی بود که می‌خواست ما را تحقیر کند هرگز در تالار وحدت اجرای ما را با اجرای بهترین ارکسترهای دنیا مقایسه نمی‌کرد. هرگز از ما به عنوان بهترین فرزندان مملکت نام نمی‌برد. به نظر من مهم چیزی بود که رهبری در مقابل وزیر ارشاد و حاضرین در سالن گفت. ما مثل یک خانواده هستیم. رهبری هم اگر در زمان تمرین حرفی زده بواسطه سختی کار و زمان کم بوده. او حکم برادر بزرگ‌تر این خانواده را دارد. شاید بهتر باشد که رهبری هم حساسیت‌های نوازندگانی را که در کنار شاگردان خود در ارکستر سمفونیک نشسته‌اند بیشتر درک کند
آقای کامکار، علی رهبری کسی است که با همین شیوه و همین ادبیات با بزرگ‌ترین و معتبر‌ترین ارکسترهای دنیا همکاری داشته. چرا این حرف و حدیث‌ها و این اعتراضات را فقط در ارکستر سمفونیک تهران شاهدیم؟ مگر می‌شود علی رهبری ادبیاتی توهین آمیز داشته باشد و بتواند با بهترین ارکسترهای دنیا بهترین نتایج را بدست آورد و هیچ کسی هم اعتراضی نکند؟
- به هر شکل نباد فراموش کنیم که اینجا ایران است و نوازنده‌های ما خصوصیات اخلاقی خاص خود را دارند.
* یعنی می‌گویید نوازندهای ما حساستر هستند؟
- ببینید ما باید بدانیم که اصل بر تفاهم و مدارا باید باشد. نباید از سخنان رهبری چیزی به دل گرفت. او آمده تا ارکستر سمفونیک را به سطح جهانی برساند. اما شاید بهتر باشد رهبری هم حساسیت‌های نوازندهای مثل ناصر رحیمی را که در ارکستر سمفونیک در کنار شاگرد خود نشسته بیشتر درک کند. وقتی ناصر رحیمی در کنار شاگرد خود در ارکستر سمفونیک تحت امر رهبری ساز می‌زند، شنیدن این جمله که این قطعه را نوازنده‌های هنرستانی هم بلدند بزنند قدری سنگین باشد. اما به هر شکل نباید از این حرف‌ها چیزی به دل گرفت. باز هم می‌گویم اگر قصد رهبری توهین بود هرگز در مقابل جمعیت اینچنین از ما دفاع نمی‌کرد.
* پس به هر شکل منکر اختیارات و قدرت رهبر ارکستر نیستید؟
- به هیچ وجه. ببینید وقتی سال‌ها قبل من مایستر ارکستر سمفونیک بودم بردیا کیارس و پدرام فر یوسفی جوانانی نوپا و کم تجربه بودند. اما به مدد تمرین و تلاش خود تا اینجا بالا آمدند. خوب یادم هست که بردیای جوان می‌آمد و در کنار من می‌نشست. اما اکنون در حد و قواره یک هنرمند بزرگ جلوه گر شده. من از آن‌ها پیشکسوت‌تر و مسن‌تر هستم. اما وقتی علی رهبری بخواهد بردیا مایستر ارکستر سمفونیک باشد و در اجرایی یا تا هر زمان که رهبری بخواهد در صندلی مایستر ارکستر بنشیند من قبول می‌کنم. چون اصل باید بر تفاهم و مدارا باشد و به هر شکل باید به خواست‌های علی رهبری که تماما از روی حسن نیت است احترام گذاشت و آن‌ها را براورده کرد.