از اوایل اسفند ۹۳ پخش گسترده تیزرهای یک مراسم از شبکه‌های ماهواره‌ای جلب توجه کرد ... .
از اوایل اسفند ۹۳ پخش گسترده تیزرهای یک مراسم از شبکه‌های ماهواره‌ای جلب توجه کرد. برنامه‌ای که قرار بود روز دهم فروردین ۱۳۹۴ در هتل «مردان پالاس» شهر آنتالیا و برای یادبود یکی ازخوانندگان زن لس آنجلسی برگزار شود. این خواننده ۲۵ سال پیش درآمریکا فوت کرد و طی سال‌های اخیر، مراسم‌های کوچکی برای او برگزار می‌شد اما در تیزرهای برنامه دهم فرودین ۹۴ اعلام کردند که قرار است ۶ خواننده مطرح مقیم لس آنجلس، ۲۵ ترانه ماندگر آن خواننده زن را با ارکستر ۵۳ نفره اجرا کنند.
بر این اساس، بیژن مرتضوی که با خوانندگی و نوازندگی ویلون شهرت دارد، به عنوان رهبر ارکستر معرفی شد. نکته جالب توجه هم این بود که نام شهره آغداشلو بازیگر زن ایران که در هالیوود فعالیت دارد، و نامزد دریافت جایزه اسکار شده، را به عنوان مجری برنامه اعلام کردند. در مرحله دوم تیزرهای مراسم، به این نکته اشاره شد که قرار است از تندیس بزرگ آن خواننده زن با کیفیت (hyper real) رونمایی شود. با تمام این تفاسیر، مراسم لغو شد تا طبق روال معمول، باز هم کنسرت لس آنجلسی‌ها با حاشیه‌های عجیب همراه باشد.
رکورد جهانی قیمت بلیت
اولین موضوع سوال برانگیز در مورد مراسمی که از آن با عنوان بزرگ‌ترین گردهمایی موسیقی ایرانیان خارج از کشور یاد می‌شد، برگزارکننده آن یعنی گروه «اکسیژن» بود. این مجموعه ناشناخته قیمت‌های نجومی را برای برنامه خود درنظر گرفته بود. در حالی که گران‌ترین بلیت کنسرت «مایکل جکسون» در سالن «O2» شهر لندن، ۱۰۰ یورو یعنی حدودا ۱۱۰ دلار بود، بلیت‌های این مراسم بزرگداشت در شهر استانبول در ۲ قیمت ۶۰۰ و ۱۲۰۰ دلار به فروش رسید! اتفاقی که به نوعی یک رکورد جهانی محسوب می‌شد. البته اگر کسی پیش خرید نمی‌کرد و به گیشه هتل مردان پالاس مراجعه می‌کرد، می‌توانست بلیت‌ها را با قیمت ۲۰۰ دلار تهیه کند!
با کراوات بیایید!
در روزهای منتهی به عید نوروز، تیزرهای مراسم هتل مردان پالاس از چند شبکه ماهواره‌ای پخش می‌شد و همزمان گروه اکسیژن تبلیغات گسترده‌ای در فضای مجازی انجام می‌دادند. در وب سایت این گروه، گزینه شرایط شرکت در مراسم به چشم می‌خورد. با کلیک روی این گزینه با یک متن طولانی مواجه می‌شدید. شراط اصلی حضور آقایان در این برنامه استفاده از کراوات عنوان شده بود و در آن متن به صراحت عنوان کرده بودند که خانم‌ها باید لباس شب بر تن داشته باشند. شروطی که پیش از این در هیچ گردهمایی و کنسرت ایرانی چه در داخل و چه در خارج وجود نداشت و یک بدعت عجیب به شمار می‌رفت.
خانواده بی‌اطلاع
در اولین روزهای فروردین، پسر آن خواننده زن که قرار بود از او تجلیل شود، در یکی دیگر از شبکه‌های ماهواره‌ای حاضر شد و صحبت‌های تند و انتقادی را مطرح کرد. «کیوان نوری» در ابتدا اظهار داشت که خانواده و برادرانش از این مراسم بی‌اطلاع‌اند و برگزاری هرگونه تجلیل یا بزرگداشتی باید با تایید آن‌ها باشد. نوری در بخش دیگری از صحبت‌های خود شدیدا به «بیژن مرتضوی» و مجری این برنامه انتقاد کرد و اظهار داشت که از آن‌ها بعید بوده در چنین برنامه‌ای حضور پیدا کنند. او همچنین گفت: «مادر من در جایگاهی است که احتیاجی به تبلیغ ندارد.»
مجری این برنامه زنده هم که خود از فعالان قدیمی شبکه‌های ماهواره‌ای است، در جریان صحبت‌ها اعلام کرد آن ۲۵ ترانه‌ای که قرار بود با ارکستر ۵۳ نفره و زنده اجرا شود، در آمریکا ضبط شده است! بلافاصله پس از این برنامه، صفحه فیسبوک گروه اکسیژن با موجی از کامنتهای اعتراضی مردم همراه شد، با این صحبت مشترک که چرا پول اجرای ارکستر ۵۳ نفره را گرفته‌اید و قرار است یک برنامه پلی بک اجرا شود؟
شب مراسم
برنامه با پخش موسیقی از بلندگوهای سالن و بدون حضور هیچ شخصی روی صحنه آغاز می‌شود. پس از حدود ۴ ساعت و در آستانه نیمه شب، با اعتراض شدید مردم، ابتدا یک دختر گمنام روی صحنه قرار می‌گیرد و با حضار صحبت می‌کند. پس از گسترش اعتراض‌ها و درگیری‌های لفظی مردم با عوامل حراست سالن، این بار بیژن مرتضوی که قرار بود رهبر ارکستر باشد، پشت تریبون قرار می‌گیرد و پس از اعلام لغو برنامه، عدم تسویه مالی خواننده‌ها با تهیه کننده را دلیل این موضوع ذکر می‌کند. این دلیل در حالی مطرح شد که بر مبنای تیزرهای تبلیغاتی قرار بود علاوه بر آن ۶ خواننده، یکصد هنرمند ایرانی هم در سالن حضور داشته باشند اما به غیر از مردم عادی هیچ چهره سر‌شناسی در سالن نبود!
یکی از شرکت کننده‌های این برنامه گفت: «ما تا ۴ صبح در هتل مردان پالاس ایستادیم و مراتب اعتراض خود را عنوان کردیم اما هیچ کس پاسخگو نبود. پس از تماس ما با پلیس ترکیه، آقای «نیما پورحسنی» به عنوان برنامه گذار بازداشت شد. ایشان ابتدا گفت که من برای برگرداندن پول بلیت‌ها تعهد می‌دهم اما مردم اعتقاد داشتند که اگر به ایران بازگردند، دیگر هرگز نمی‌توانند پول بلیت خود را پس بگیرند. پلیس ترکیه چند ساعت بعد ایشان را آزاد کرد ولی تاکنون وجه بلیت هیچ کدام از افراد حاضر در آن برنامه برگردانده نشده است.
فقط من از طریق دوستی که در سفارت ایران داشتم، توانستم ۸۰۰ دلار را پس بگیرم و هنوز ایشان ۴۰۰ دلار به من بدهکار است. از سوی دیگر، تمام خواننده‌ها در هتل حضور داشتند اما هیچ کدام از آن‌ها بین مردم حضور پیدا نکردند زیرا ۴۰۰ ایرانی حاضر در سالن برای آن‌ها ارزشی نداشتند.
اعلام برائت
۴۸ ساعت پس از لغو این مراسم، یکی از ۶ خواننده‌ای که قرار بود اجرا داشته باشد، روی صفحات شخصی خود متن مفصلی را منتشر و خود و همکارانش را از هر اتهامی مبرا کرد. این خواننده زن لس آنجلسی برای اولین بار از شخصی به نام «سام علامه» نام برد و او را به عنوان متهم اصلی معرفی کرد.وی در ادامه گفت: «به خاطر برگزار نشدن کنسرت توسط یک سری افراد غیرحرفه‌ای که سبب عدم حضور شما هموطنان عزیز در کنسرت شد، بسیار متاسفیم ولی بدانید به زودی از طریق قانون و مصاحبه با رسانه‌های گروهی پیگیر خواهیم شد.
روز بعد از آن ماجرا ساعت‌ها در کنار شما هموطنان مهربانم بودم. روز اجرای کنسرت، ما هنرمندان همه حاضر بودیم ولی هیچ کس به ما خبر نداد که چه ساعتی باید برنامه را شروع کنیم.» او همچنین در بخش دیگری از بیانیه خود به این نکته اشاره کرد: «این‌ها با شخصی به نام (سام علامه) همکاری کرده بودند که نمی‌خواستند کسی خبر داشته باشد.
این موجود به ظاهر انسان، معرف حضورتون هست و او را خوب می‌شناسید که چه کارهایی با من و بقیه انجام داده است. البته به زودی تمام کارهایی که این اشخاص به ناحق به جامعه هنری خارج از کشور انجام دادند و هنرمندان را گناهکار نشان دادند، روشن خواهم ساخت و دست‌های پلیدی را که به ظاهر دوست ولی در باطن دشمن بودند، از آستین بیرون خواهم کشید.»
بالاخره چه کسی برگزارکننده این برنامه بود؟
هنوز مشخص نیست که برگزارکنندگان اصلی این مراسم و مدیران گروه اکسیژن چه کسانی بودند. پیگیری‌ها برای یافتن شماره‌ای از سام علامه نتیجه‌ای نداشت. اما او ظاهرا ساکن دبی است و به ایران هم رفت و آمد دارد. «ص» در ۲۸ اکتبر سال ۲۰۱۴ ویدئوی ۵۴ ثانیه‌ای را روی صفحه شخصی خود منتشر و علامه را متهم کرد که از حساب بانکی او در ترکیه مبلغ کلانی را دزدیده است. در این ویدئو چهره این شخص به وضوح مشخص نیست اما فردی که جلوی باجه بانک قرار دارد، از لحاظ ظاهر و جثه بی‌شباهت به سام علامه نیست.
در نهایت
این مراسم همانند کنسرت‌های چند سال اخیر لس آنجلسی‌ها در کشورهای همسایه ایران با حاشیه همراه و لغو شد. نهایتا هم مخاطبانی ماندند که توان شکایت به هیچ نهاد قانونی را نداشتند و هیچ کس پاسخگوی آن‌ها نبود اما ایرانیان حاضر در این برنامه خوش اقبال بودند که اتفاقات کنسرت فروردین ۹۲ اربیل عراق برای آن‌ها رخ نداد.
در آن سال افراد نا‌شناس به سالن برگزاری کنسرت حمله کردند و پس از ضرب و شتم یکی از خواننده‌ها، به زنان حاضر در سالن تعرض کردند و اتفاقات تلخی را رقم زدند. حال باید دید تا چه زمانی عده‌ای کنسرت گذار سودجو می‌توانند با بهره گیری از شهرت خوانندگان لس آنجلسی برای برگزاری برنامه‌هایی با پایین‌ترین سطح کیفی اقدام کنند؟ برنامه‌هایی که علاوه بر خروج سرمایه‌های کلان ارزی از کشور، باعث تخریب شخصیت و هتک حرمت ایرانیان در کشورهای دیگر می‌شود.
تهیه کننده مراسم: خواننده‌ها دروغ می‌گویند!
«نیما پورحسنی»، تهیه کننده برنامه بزرگداشت درباره دلایل لغو این مراسم گفت: «شرایط برای اجرای برنامه مهیا بود و هیچ مشکلی نداشتیم تا اینکه خواننده‌ها خودشان تصمیم گرفتند که روی صحنه حاضر نشوند. من نمی‌دانم باید اسم این اتفاق را تبانی گذاشت یا خیر ولی آن‌ها مبالغی بیشتر از آنچه توافق کرده بودیم را طلب کردند. همگی در هتل مردان پالاس حضور داشتند ولی روی استیج حاضر نشدند و تلاش‌های من برای مقتاعدکردن آن‌ها هم نتیجه‌ای نداشت. پس از لغو برنامه جلسه‌ای را تشکیل دادیم و از کسانی که بلیت تهیه کرده بودند دعوت کردیم تا وجوه پرداختی را عودت دهیم.
با دوستانی هم که به ایران برگشته بودند تماس گرفتیم و از ان‌ها درخواست کردیم که با وایبر، تصویر بلیت‌های خود به همراه یک شماره حساب ارسال کنند تا مبالغ مربوط را واریز کنیم. اگر کسی مدعی است که هنوز پول خود را پس نگرفته می‌تواند با شماره‌های ما تماس بگیرد. البته همیشه در این موارد برخی هم هستند که سعی دارند از آب گل آلود ماهی بگیرند و می‌گویند که ما پول خود را پس نگرفته‌ایم.»
او درباره بیانیه «ش. ص» مبنی بر اینکه خواننده‌ها بی‌تقصیر بوده‌اند هم به این نکته اشاره کرد: «خانم ش. ص دروغ می‌گوید! تمام توافقات با ایشان و همکارانشان انجام شده بود ولی آن‌ها در شب مراسم تصمیم گرفتند که تا زمان دریافت مبلغ بیشتر روی صحنه حاضر نشوند. ما بر مبنای توافق با خواننده‌ها و سایر هزینه‌ها، قیمت بلیت را تعیین کردیم اما آن‌ها حاضر نشدند به تعهدشان تن بدهند.»