سعیدکریمی،ترانه سرا:مدت‌هاست جماعتی که بهتر است آن‌ها را «دلواپسانِ به اصطلاح موسیقی و هنر این مرز و بوم» بنامیم، به هر بهانه‌ای به «امیرحسین مقصودلو» می‌تازند و او را مسخره می‌کنند و به باد ناسزا می‌گیرند و فریاد وامصیبتا سر می‌دهند که آی کجایید که نسل ما دارد به قهقرا می‌رود یا به قهقرا رفته‌است! وای به حال موسیقی و هنر ایران زمین و هی اظهار تأسف می‌کنند که چرا این شخص محبوب است و این همه طرفدار دارد و از قضای روزگار، قضیه‌ی «بغ‌بغو» هم که پیش آمده و این تأسف‌خوردن‌ها هم بیشتر شده.
به رغم این که اساساً استایل موسیقی و تفکر من و آثاری که با نام «ک.شو» منتشر می‌کنم، شباهتی به او ندارد، ولی عطف به سابقه‌ی محقق و منتقد بودنم، بیش از این تاب نیاوردم سکوت کنم و از همین طریق و مثل همیشه به شکلی کاملاً رک و بی‌پروا حرفم را خطاب به این جماعت بی‌کار عرض می‌کنم:
(1) هنرمند دلسوخته و فرهیخته و فعال عرصه‌ی موسیقی! شما اثری را تولید و عرضه می‌کنید و طرفداری پیدا نمی‌کند و آن‌چنان که خود انتظار دارید، شنیده نمی‌شود و بازتاب ندارد. چرا به تتلو گیر می‌دهید؟ عدم استقبال مخاطب جوان و غیرجوان از فرآورده‌ی شما، چه ربطی به محبوبیت امیر تتلو دارد؟ مگر این شخص جلوی استقبال مخاطبان از کار شما را گرفته؟ آیا چیزی علیه شما منتشر کرده؟ البته که نه! چرا عدم موفقیت خود را به حساب موفقیت این خواننده می‌گذارید؟
(2) گیرم سبک و سیاق و تفکر و اصلاً قیافه‌ی امیر تتلو را دوست ندارید و از آن متنفرید! خب این مشکل شماست! چرا فکر می‌کنید همه باید طبق سلیقه و فرمایش شما زندگی کنند؟ دوست ندارید، خب گوش ندهید؛ فراموشش کنید و اگر در جایی هم آثار این خواننده پخش می‌شد، آن‌جا نروید تا اذیت نشوید. به همین سادگی! آیا این ناسزا گفتن و مسخره کردن از سویی نشانه‌ی بی‌همتی و کوته‌نظری و از سویی دیگر اهمیت این شخص در دنیای شما نیست؟
(3) موسیقی امیر تتلو گونه‌ای از موسیقی پاپ است با گرایش کامل به گروه سنی 15 تا 25 سال و برای این افراد تولید و عرضه می‌شود. دیگران هم گونه‌های دیگری از موسیقی پاپ را بنا به سلیقه و خواسته‌ی خود تولید می‌کنند. خب این که موسیقی تتلو بیشتر از خیلی‌ها طرفدار دارد، چرا امری ناپسند است؟ چرا این استقبال را نشانه‌ی زوال فرهنگی می‌دانید؟ مگر بقیه‌ی موسیقی پاپ ما از دم شاهکار بی‌بدیل هنری است و فقط این شخص است که کارش سخیف است؟ این که اغلب خواننده‌های پاپ نشسته‌اند تا ببینند شادمهر چه کار می‌کند تا جمیعاً از روی دستش کپی کنند، تقصیر امیر تتلو است؟ امیر تتلو کار خودش را می‌کند و بقیه هم احتمالاً [و نه صددرصد!] کار خودشان را می‌کنند. خب چرا شما ناراحت‌اید؟ بهتر نیست به جای تمسخر و توهین، نقاط ضعف و قوت خود را بشناسید؟
(4) یکی دیگر از بهانه‌هایی که اندیشمندان قوم به آن اشاره می‌کنند، ماجرای بغ‌بغوهاست. واقعاً چرا از این اتفاق ناراحت هستید؟ خواننده‌ای طرفداران فراوانی دارد و کاری [ولو به قول شما مضحک] را از طرفدارانش خواسته و آن‌ها هم اجابت کرده‌اند. آیا در این بغ‌بغوها به کسی توهین شده است؟ چرا شما از این کار متأسف هستید؟ این کار به شما چه ربطی دارد که اصلاً متأسف‌اید؟ آیا شما وکیل‌مدافع صوت بغ‌بغو در خاورمیانه‌اید؟ خب فرض کنیم امیر تتلو امشب پستی بگذارد و از طرفدارانش بخواهد که بیتی از مولانا یا سعدی و حافظ بنویسند و بسیاری از طرفدارانش هم این کار را بکنند. آن وقت شما از این اتفاق چه نتیجه‌ای خواهید گرفت؟ آیا حاضرید همین قدر که بغ‌بغوها را مسخره کردید، از همین کارش حمایت کنید و تحسین‌اش کنید؟ (من همین‌جا -یعنی در همین پرانتز- از امیر تتلو خواهش می‌کنم که این کار را بکند تا شاهد واکنش دلواپسان محترم باشیم!)
بعد جالب این که دلواپسانِ این بار عزیز، اگر همین طرفداران بغ‌بغوکننده را داشتند، همه‌چیز مملکت درست بود. چرا که باید از آن‌ها پرسید مگر مخاطبان و طرفداران شما همه دکترای فلسفه و رشته‌های مختلف هنری را دارند؟ آیا جز این است که مخاطب انواع موسیقی پاپ همین عامه‌ی مردم هستند؟ این که به مخاطبان بقیه‌ی هنرمندان توهین کنیم و خود برای به دست‌آوردن مخاطب دست به هر ترفندی بزنیم، کمی که نه، خیلی بی‌شرمانه است!
(5) بعضی نیز او را به خاطر کلیپ انرژی هسته‌ای سرزنش می‌کنند. بدیهی است هر کسی آزاد است که رأی و نظر خود را در مورد مسائل سیاسی بیان کند (مگر این که به این آزادی معتقد نباشیم). خب امیر تتلو هم در این کلیپ همین کار را کرده و اعتراف کرده که اساساً آدم سیاسی‌ای نیست و از سیاست چیزی نمی‌داند و... خب کجای این کار اشکال دارد؟ بله، می‌توان انتظار داشت که چنین امکاناتی در اختیار دیگران هم گذاشته شود و این آزادی به دیگران هم داده شود و این نقد وارد و منطقی است؛ ولی این که امکاناتی در اختیار تتلو گذاشته شده و در اختیار ما نه، به تتلو مربوط نیست! شما این انتقادات را بدون توهین و به شکلی منطقی به مراجع ذی‌صلاح اطلاع دهید.
(6) و باز یکی دیگر از انتقادات مضحک که بسیار مشاهده می‌شود، قیاس امیر تتلو با دیگر خوانندگان است، به‌ویژه بعضی خوانندگان لُس‌آنجلسی. خب اندیشمند گرامی! طبق کدام سند و مدرک و کارنامه‌ی هنری، بقیه‌ی خوانندگان را از دم، اشخاصی اندیشمند و فرهیخته می‌دانید که در آثارشان فقط به مسائل هنری توجه دارند و دغدغه‌ای جز اعتلای فرهنگ و هنر ندارند و این وسط فقط تتلو است که به زعم شما [و نه من] کارهای سخیف ارائه می‌دهد؟ اساساً شما چه تعریفی از موسیقی پاپ دارید که شامل تتلو نمی‌شود؟ پاپ فرآورده‌ی مصرفی برای عموم مردم است و اساساً اگر قرار بود فقط به مؤلفه‌های هنری توجه داشته باشد که اسمش پاپ نمی‌شد! موسیقی پاپ، صنعتی است که مثل هر صنعت دیگر هدفش توجه به نیازهای مصرف‌کننده و مخاطبانش است. امیر تتلو این نیاز را شناخته و آثارش را عرضه کرده و استقبال فراوانی هم از او شده و این نشانه‌ی هوش این فرد در شناخت مخاطبش است. کجای این کار ایراد دارد؟
اگر تقاضایی برای این نوع موسیقی نبود، یقیناً او هم در کارش موفق نمی‌شد. این که چرا این تقاضای گسترده برای این نوع از موسیقی وجود دارد؟ به تتلو مربوط نیست و از او ناشی نمی‌شود. ایراد از این شخص نیست. به جای فحش و ناسزا بهتر است به شناخت درستی از جامعه برسید و آن‌گاه با تحلیل‌های جامعه‌شناسی و فرهنگی، می‌توانید به حقیقت موضوع دست پیدا کنید. البته ممکن است این دلواپسان عزیز، رسالتی فرهنگی و اجتماعی برای کار خود قائل باشند. [بماند که عموم این افراد نشان داده‌اند که رسالتی جز شهرت و ثروت در کارشان ندارند!] خب تتلو این رسالت فرضی را برای خود قائل نیست! این یعنی هر کس با شما هم‌عقیده نبود را باید به باد ناسزا گرفت؟
(7)
بسیاری از منتقدان و ناسزاگویان به تتلو بی‌شک آرزوی همکاری با این خواننده را دارند. دلیلش هم مشخص است. اگر دقت کنید، عموماً این جماعت کارنامه‌ای درخشان، مملو از همکاری نه، که پادویی به هر قیمت برای خوانندگان درجه دو و سه این طرف و آن طرف آب را دارند. حال این که چرا به امیر تتلو می‌تازند هم جای شگفتی دارد. اتفاقاً فرق تتلو با بسیاری در همین نکته است. او از پس‌مانده‌های ترانه‌های دهه‌ی پنجاه تغذیه نمی‌کند. مقلد شادمهر و شادمهرزده‌ها نیست. او گونه‌ای از موسیقی روز دنیا را با توجه به بضاعت و امکانات خود دنبال می‌کند. کلام ترانه‌هایش هم همین ویژگی را دارد و منحصر به خوانندگی‌اش نیست. [که به زعم من یکی از بهترین‌های این استایل در ایران است.]
این پیروی از موسیقی روز دنیا هم جای ایراد ندارد. مگر موسیقی پاپی که بقیه دنبال می‌کنند، از آن طرف دنیا نیامده؟ نکند این هارمونی و ارکستراسیون و ملودی‌نویسی را خود حضرات خلق کرده‌اند؟ نکتهی بدیهی این‌که امتیاز تتلو و دیگر پیروان این جریان، به‌روز بودن ایشان است و تقویم‌شان مال سی یا چهل پیش نیست. برای نمونه آیا ترانه‌ی «جناب سروان» اثری مستقل نیست؟ سوژه، پرداخت سوژه، ملودی، خوانش و حتی تنظیم، همه خلاقانه نیست؟ اگر مشابه‌ش قبلاً بوده و تقلیدی است، لطفاً معرفی کنید و البته که پاپ و مردم‌پسند هم هست و از قضا اجتماعی هم هست و نَک‌وناله و تو رفتی و من مُردم و کاش می‌موندی و تو رو خدا برگرد و... هم نیست.
(8) امیر تتلو به جریانی از موسیقی تعلق دارد که از اوایل دهه هشتاد شروع می‌شود؛ موسیقی زیرزمینی که بعضی از اهالی آن، به مرور مجاز می‌شوند. این جریان برخلاف جریان موسیقی پاپ دهه هفتاد داخلی، دنباله‌روی موسیقی پاپ دهه پنجاه و لُس‌آنجلسی نیست؛ هرچند شباهت‌هایی ممکن است با آن‌ها داشته باشد. نسل جوانی که عموماً متولد سال 60 به بعد هستند، پیشروان موسیقی رپ و به دنبال آن R&B در ایران هستند. رسانه‌های این جریان اینترنت و کانال‌های ماهواره، سی‌دی‌های غیرمجاز خیابانی است و خیلی زود در میان نسل جوان به محبوبیتی فراوان دست پیدا می‌کند و به جرأت می‌توان گفت که نزدیک ده سال است که پرطرفدارترین جریان موسیقی پاپ ایران، همین موسیقی زیرزمینی است. (در قیاس با جریان‌هایی چون موسیقی لس‌آنجلسی، پاپ مجاز صداوسیمایی، ردیفی، تلفیقی، راک و...)
وزارت ارشاد هم در برابر این‌گونه موسیقی طبق معمول ابتدا رویه‌ی انکار را پیش می‌گیرد. بعد کم‌کم قبول می‌کند که جامعه این گونه‌ی جدید را دوست دارد و زورش به تهیه‌کننده‌ها و کنسرت‌گذارها نمی‌رسد و به آن مجوز می‌دهد و بعد تلویزیون هم کوتاه می‌آید و این افراد به تلویزیون هم راه می‌یابند و این قصه هنوز هم ادامه دارد.
امیر تتلو هم یکی از محبوب‌ترین خواننده‌های این جریان است [اگر نگوییم محبوب‌ترین‌اش] که تلاش می‌کند مجوز بگیرد و همین تلاش‌اش هم به خودش مربوط است. این که به این بهانه به او فحش می‌دهند هم احمقانه است. حال نکتهی مهم این که این خواننده از هیچ رانت و حمایت دولتی برای محبوبیتی‌اش استفاده نکرده، پولدار هم نبوده که با سرمایه‌های هنگفت پدرش در این وادی برای خود طرفدار جمع کرده باشد. به کسی هم فحش نداده و درگیر نشده، محبوب شده و حالا که محبوب شده این محبوبیت برای خیلی‌ها آزاردهنده است. مشکل دقیقاً از همین خیلی‌هاست و نه امیر تتلو! حقیقت موضوع همین است، حال خواه بپذیریم‌اش خواه نه. باز نباید فراموش کنیم که او خواننده/مؤلف (Singer/Songwriter) است، صفتی که در موسیقی پاپ ما کمیاب بوده و از این جهت هم قابل تأمل است.
(9) این نوشته در ستایش و تأیید همه‌ی آثار . رفتارهای امیر تتلو نیست و نکته این‌جاست که این جماعت دلواپسان هم هرگز کارهای او را نقد نکرده‌اند و ای کاش بیشتر از آن که فحش و ناسزا بدهند و مسخره کنند، با نقد و تحلیل آشنا بودند تا برای دیگران هم معلوم می‌شد که این انتقادات پشتوانه‌ی فنی و آکادمیک هم دارد یا نه صرفاً سلیقه‌ای و مبتنی بر باد هواست!