«حسین علیشاپور» قرار است هشتم مهرماه کنسرتی را با عنوان «شیدایی» برای همراهی با «شیدا جاهد» خواننده‌ای که مدتی‌ست دچار بیماری سرطان است، برگزار کند. او را در این برنامه مهدی رستمی و محمدرضا شرایلی با نواختن سه‌تار و تنبک همراهی خواهند کرد. این دو نوازنده پیش از این نیز سابقه اجرای مشترک با علیشاپور را داشته‌اند.
این خواننده این اتفاق را تنها انجام وظیفه در مقابل یک دوست می‌داند و می‌گوید: «فضای موسیقی سنتی ایران بسیار کوچک است و این مشکلات ممکن است برای هر کسی پیش بیاید، بنابراین وظیفهٔ ما این است که در مواقع بحرانی به همدیگر کمک کنیم. من اعتقادی ندارم که حالا دارم کار ویژه‌ای انجام می‌دهم؛ به خصوص اینکه آقای جاهد و همسرشان از دوستان قدیمی و نزدیک من هستند و فکر کردم شاید با برگزاری این کنسرت، تا حدودی بتوانم رنج‌هایی که در این مدت با آن روبه‌رو شده بودند را به سهم خودم تسکین دهم.» در این میان او امیدوار است که دیگر اهالی موسیقی نیز این اقدام را انجام دهند.
در این میان «مسعود جاهد» - آهننگساز و نوازنده و همسر شیدا جاهد- به سایت موسیقی ما می‌گوید: «حمایت‌های دولتی را از لحظه‌ای که بیماری سخت همسرم آغاز شده تا کنون به چشم خود ندیده‌ام. کمک‌ها فقط در حد بیمهٔ تکمیلی بود که در مقابل هزینه‌های هنگفت سهم چندانی را به خود اختصاص نمی‌دهد. من به شخصه از هنرمند عزیز حسین علیشاپور و دوستان عزیزش به خاطر لطفی که داشته‌اند تشکر ویژه دارم. پیش از برخی دوستان پیشنهاد حمایت‌های مالی را ارائه داده بودند اما من به آن کمک‌ها راضی نبودم. امروز اما در مورد کنسرت شیدایی کاملا راضی هستم آن هم فقط و فقط به یک دلیل و بس! به این دلیل که این بیماری ممکن است به سراغ هر یک هنرمندان بیاید. اما متاسفانه همیاری هنرمندان با یکدیگر هنوز به عنوان یک فرهنگ در میان اهالی موسیقی جا نیافتاده. با این توضیح که اهالی موسیقی در شرایط سختی چون بیماری حامی هم نیستند. در برخی از ممالک اما این فرهنگ جا افتاده که در شرایط مشابه هنرمندان برای حمایت از همکارانشان کنسرت‌های حمایتی برگزار می‌کنند. این کنسرت‌های حمایتی حرکت‌های مثبت انسان‌گرایانه‌ای هستند که چهره‌های سر‌شناس موسیقی ما باید آن را وارد فرهنگ ما می‌کردند. اگر یک هنرمند نتواند از پس هزینه‌های سنگین برنیاید در وهله اول نیم نگاهی به موزیسین‌های دیگر که به تعبیری هم خانواده او به حساب می‌آیند. دارد. از این روست که معتقدم کنسرت شیدایی که به دست حسین علیشاپور، مهدی رستمی و آقای شرایلی برگزار می‌شود صرف نظر از حمایت‌های مالی می‌تواند یک جنبه نمادین هم داشته باشد. زیرا باعث تقویت روحیه آن هنرمند می‌شود. هنرمند در این شرایط احساس بودن می‌کند. در این لحظات یک بیمار خاصه هنرمندی که آسیب‌پذیر است و روحیه حساسی دارد در صورتی که مورد توجه همکارانش قرار بگیرد زود‌تر و بهتر بهبودی خود را به دست خواهد آورد. جدای از این جریان خودمان تخلیه روحی می‌شویم و احساس سبکبالی می‌کنیم که توانسته‌ایم کاری انجام دهیم.»
او همچنین ادامه می‌دهد: «من از مخاطبان موسیقی خواهش می‌کنم از کنسرت آقای علیشاپور خواننده خوش صدای کشورمان که رزومه قابل تاملی هم دارد استقبال کنند و او را یاری کنند تا چنین کاری تبدیل به یک فرهنگ شود. نه فقط برای شیدا بلکه به خاطر جامعه موسیقی.»
جاهد دربارهٔ آخرین وضعیت جسمانی همسرش نیز توضیح می‌دهد: «همسرم در حال طی کردن مرحله شیمی‌درمانی است. پس از آنکه ۳۵ روز زیر سرم بود، تحت درمان است و در حال درمان است. آنطور که پزشک تجویز کرده است، تا آخر آبان ماه شیمی درمانی انجام می‌شود و پس از آن رادیوتراپی دوباره انجام خواهد گرفت. چرا که رادیوتراپی فروردین ماه مربوط به مهره کمر بود اما رادیوتراپی این بار مربوط به ریه‌ها می‌شود. شیدا روی ویلچر است و در شرایط سخت با هزینه‌های هنگفت دارد مسیر را ادامه می‌دهد.»