حامد کیان: فروش قابل توجه آثار زبیگنف پرایزنر در دنیا همواره از نکاتی بوده که این آهنگساز را در حوزه موسیقی فیلم با باقی بزرگان متمایز کرده است.
به گزارش رادیوپدیده به نقل از هنر آنلاین، در این یادداشت‌ها از کسانی نام می‌بریم که بی‌آنکه موسیقی را به معنای معمول و همیشگی بیاموزند، شاهکارهایی خلق کرده‌اند که تاریخ موسیقی از آن‌ها با احترام یاد خواهد کرد.
زبیگنف پرایزنر آهنگساز بزرگ لهستانی که نام و موسیقی‌اش با نام کریشتوف کیشلوفسکی فیلمساز هم‌وطنش و تصاویرش گره خورده است، هم یکی از این چهره‌ها است.
عواملی که در موسیقی او و نوع دیدگاه او نسبت به جهان بی‌شک مؤثر بوده، تحصیلات او در زمینه فلسفه است. جالب اینجا است که شروع موسیقی برای او هم آهنگسازی در یک مجموعه سریال لهستانی در سال ۱۹۸۸ به نام "ده فرمان" است که اتفاقاً خود کیشلوفسکی کارگردان آن اثر بود؛ سریالی ده قسمتی که با نگاهی انتقادی به موضوع اخلاق و مذهب که زندگی انسان هزاره سوم را مورد برسی قرار داده بود.
به عنوان اولین اثر پرایزنر، "ده فرمان" پروژه‌ای بسیار سخت و سنگین بود، چرا که در هر ده قسمت از این مجموعه که متناسب با ده فرمانِ معروف حضرت موسی (ع) ساخته شده بود، ده تم موسیقایی هم باید تدارک دیده می‌شد که این امر به صورت بسیار حرفه‌ای انجام شد و نظر مثبت منتقدان را به دنبال داشت.
از این هنرمند آثار بسیاری در زمینه موسیقی فیلم منتشر شده که شمار آن بیش از 35 اثر مستقل در حوزه موسیقی فیلم، کمتر از 10 مورد موسیقی ارکسترال و چند اثر در زمینه موسیقی تئاتر است، اما همیشه علاقه‌مندان به آثار پرایزنر او را با سه‌گانه معروف کیشلوفسکی به خاطر خواهند آورد. موسیقی فیلم‌های "آبی" (۱۹۹۳) "سفید" و "قرمز" (۱۹۹۴) و "زندگی دوگانه ورنیک" (۱۹۹۱) توسط همین کارگردان که باعث شد در سال‌های بعد سه‌گانه‌های معروف رقم بخورد.
پرایزنر جایزه‌ی خرس نقره‌ای را از فستیوال فیلم برلین در سال ۱۹۹۷، دو جایزه سزار آکادمی فیلم فرانسه، یکی در ۱۹۹۶ برای فیلم ("الیزا") به کارگردانی جین بکرز و دیگری در سال ۱۹۹۵ برای فیلم سه رنگ، ("قرمز") کیسلوفسکی و سه لوح سپاس پیاپی به عنوان برجسته‌ترین آهنگساز موسیقی فیلم سال از طرف انجمن منتقدین لس آنجلس در سال‌های ۱۹۹۱، ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ دریافت کرده است. پرایزنر همچنین عضو آکادمی فیلم فرانسه است و در ۱۹۹۲ جایزه وزیر امور خارجه را برای موفقیت چشمگیرش به خاطر معرفی فرهنگ لهستان در خارج دریافت کرد.
سبکی که همیشه پرایزنر سعی داشت خود را با آن معرفی کند، رمانتیسیسمی است که از چهره‌های چون پاگانینی ویالونیست بزرگ ایتالیایی و نیز سیبلیوس آهنگساز و رهبر ارکستر فنلاندی، با تکرار و تمرین آثارشان آموخته بود. به صورتی که در کوتاه‌ترین زمان ممکنه قصد دارد عمیق‌ترین مفاهیم عاشقانه و فلسفی را که بر مبنای تصویر ساخته و به شنونده‌ی اثرش و در کل مخاطب فیلم القا کند.
فروش قابل توجه آثار پرایزنر در دنیا همواره از نکاتی بوده که این آهنگساز را در حوزه موسیقی فیلم با باقی بزرگان متمایز کرده است. آمارهایی که از فروش دیسک‌های موسیقی متن او ارائه شده به این صورت است که در سال ۹۰ میلادی بیش از 300 هزار نسخه و موسیقی سه‌گانه این آهنگساز بیش از 700 هزار نسخه به فروش رسیده است.
یکی از آخرین اجراهای پرایزنر در توری جهانی به همراهی بانو لیزا جرارد (خواننده‌ای بزرگ استرالیایی کنترالتو است که در قطعاتی از موسیقی "گلادیاتور" به همراه هانس زیمر آثاری چون "دیگه آزادیم" رو اجرا کرد) در سال ۲۰۱۴ است که همکاری این دو چهره بسیار پرمخاطب و بی‌نظیر بوده است.
عاشقانه‌های فضای بلوک شرق و تأثیری که پرایزنر از تصاویر کیشلوفسکی گرفته است همیشه از او چهره‌ای بی‌نظیر و انکارناپذیر در تاریخ موسیقی ارائه داده است.