یک پژوهشگر موسیقی اظهار کرد: معمولا در نوحه‌های اصیل، اثری از خمودگی دیده نمی‌شود. بیشتر نغمات زنده هستند و تنظیم آن‌ها به‌گونه‌ای است که شوق شهادت و رسیدن به معشوق را مطرح می‌کنند.
به گزارش خبرنگار سرویس موسیقی ایسنا، متین رضوان‌پور گفت: نوحه‌خوانان قدیمی بر مبنای دستگاه‌های موسیقی و داشته‌های معنوی‌شان، شادمانی را در شهادت نشان می‌دادند. این در حالی است که در آثار فعلی اثری از اشتیاق نیست و افسردگی و اندوه به شنونده منتقل می‌شود. نوحه‌های امروزی به هیچ‌وجه قابل مقایسه با مداحی‌های اصیل گذشته نیستند.
او ادامه داد: نوحه‌سرایان قدیمی به موسیقی، شعر و آیات قرآنی تسلط کافی داشتند و از این داشته‌ها به‌درستی استفاده می‌کردند. امروزه اشعار بسیار بی‌محتوایی را روی آهنگ‌های بی‌ربط می‌گذارند. لازم است، در این‌باره تدبیری اندیشیده شود و تلاش کنیم، نمونه‌های اصیل عاشورایی در جامعه ترویج پیدا کند.
در بخش دیگری از برنامه‌ی «شب آواز ایرانی» که شامگاه 25 مهرماه در حوزه هنری برگزار شد، یک کارشناس هنری در سخنانی اظهار کرد: خوانندگان آثار مذهبی باید اشعاری را بخوانند که درخور شخصیت اهل بیت (ع) باشد. مداحان باید به مضمون اشعاری که می‌خوانند، دقت کافی کنند. هنرمند واقعی کسی است که با اثرش، مردم را به سمت خالق، سوق دهد و آن‌ها را از لذت‌های نفسانی جدا کند و به لذت‌های عقلانی برساند.
محسن حسن‌زاده ادامه داد: همیشه کارهایی که به خداوند وصل می‌شوند، فراموش‌نشدنی هستند. در این صورت است که آثار هنری ماندگار می‌شوند. مثلا محمدرضا شجریان آثار ارزشمند زیادی خلق کرده، اما نوای «ربنا» با صدای او، از همه ماندگارتر است.
بخش دیگری از این برنامه به سخنرانی درباره‌ی «هنر آواز ایرانی و لزوم تفکیک سبک‌های گوناگون اجرای آن، از موسیقی‌های مذهبی تا موسیقی‌های مجلسی» اختصاص داشت.