کاظمیان: نقش اول آلبوم به شوپن رسید!/ سینایی: شعر بر هنرمند مسلط می‌شود، نه هنرمند بر شعر

به گزارش خبرنگار موسیقی فارس، آیین رونمایی آلبوم «دوستت می‌دارم‌های دنج» در نشر هنوز برگزار شد این آلبوم اثری مشترک است از زوج سارا نجفی و علی کاظمیان. علی کاظمیان اشعارش را در این آلبوم دکلمه کرده و سارا نجفی آثاری از شوپن، اریک ساتی، چایکوفسکی و بتهوون را با پیانو نواخته است. «دوستت می‌دارم‌های دنج» توسط موسسه راوی آذر کیمیا منتشر شده است.

این مراسم با حضور جمعی از هنرمندانِ نسل قدیم و جوان برگزار شد. خسرو سینایی، محمدعلی نجفی، رضا مهدوی و آریا عظیمی‌نژاد سخنرانان این جلسه بودند. علی کاظمیان نیز نکاتی را بازگو کرد و توضیحاتی در موردِ خود اثر داد.

رضا مهدوی در ابتدای این مراسم گفت: امروز جامعه به کارهای ساده و صمیمی نیاز دارد. یعنی کارهایی به دور از هر پیچیدگی! می‌خواهم دفاع کنم از آقای کاظمیان و همسر گرامی شان خانم نجفی که کاری کردند کارستان. موضوع در ظاهر ساده است: صدای شاعر! نوع غزلواره اشعار که به سبک ساده و بی وزن سروده شده همراه با یک موسیقی که اصطلاحا فاخر نام دارد، آنقدر چفت و بست شده که شنونده با آن احساس بیگانگی نمی‌کند. اینجاست که می‌گوییم  شاعر، آهنگساز و تنظیم کننده و ناشری موفق است که بتواند فرهنگ‌های مختلف را در هم ورود بدهد تا بتوان این‌ها را برای فرهنگ بومی مصادره به مطلوب بکند.

آریا عظیمی نژاد نیز در این مراسم گفت: مدت‌ها بود که کاری نشنیده بودم که انقدر دلی و ساده و شخصی باشد. این شخصی بودن یک دنیایی دارد برای من. حسّی که در تمام این آلبوم وجود دارد، این نکته را به من یادآوری کرد که آدم نباید منتظر باشد ببیند که معشوقش چه عکس العملی نشان خواهد داد. آدم باید همیشه عاشق باشد. این ممکن است که تأئید معشوق را در بر داشته باشد که آن موقع عاشق بودن سخت تر خواهد شد. کارِ مشکل در واقع عاشق ماندن است. و اساس ِ قوام وصل‌ها در این است که وقتی معشوق جواب نمی‌دهد اما عاشق باید عاشق بماند. خیلی خوشحالم که این دو دوستِ عزیزم که هر کدامشان را از دو نقطه متضاد می‌شناختمشان، حالا به یک نقطه رسیده‌اند! این خیلی برایم جذاب است.

خسرو سینایی نیز در این مراسم گفت: من بارها و بارها گفته‌ام آنچه که باید برای امثال من مهم باشد، تداوم ارتباط با نسل جوان‌تر است. خوب است که نسل جوان بدانند که نسل پدران چه راه هایی رفته‌اند. در آلبوم شعری هست به نام ِ «شعر و مهتاب» این یعنی این آدم این لحظه را حس کرده! می‌داند که نمی‌شود که تصمیم گرفت و بگوید که: «اکنون من می‌خواهم شعر بگویم!» نه! هنرمند نیست که به طرف شعر می‌رود؛ اگر شاعر باشد شعر است که بر هنرمند مسلّط می‌شود. همین شعری که از آقای علی کاظمیان خواندم نشان می‌دهد که او این «خودش آمدن» را احساس کرده است.

وی افزود: وقتی که آلبوم را گوش می‌کردم گفتم که چه همسر خوبی! بدونِ این که من ایشان را دیده باشم. ایشان هرگز سعی نکرده در اجراهایی که نواخته، از اریک ساتی گرفته تا شوپن و بتهوون، حس‌های خودش را در نواختن آنچنان مطرح بکند که حس شعر را خفه کند. سعی کرده که در سایه شعر آن فضا را بسازد و این چه خوب و متواضعانه بود. و در اجرا هم بسیار بافرهنگ بود. من آرزو می‌کنم که این فعالیت‌های فرهنگی نسل جوان ما ادامه داشته باشد.

 علی کاظمیان در ادامه در مورد آلبومش صحبت کرد: 48 دقیقه مدت زمان آلبوم است. انگار که بر اساسِ یک قصه تنظیم شده باشد. یک قصه عاشقانه! وقتی که عاشق، حادثه عشق را احساس می‌کند، این حال و حالت شرح داده می‌شود و آشنایی صورت می گیرد. البته با یک فاصله و یک سنگینی ارتباط جلو می‌رود و عاشق فکر می‌کند که به مراد وصل رسیده است. ولی از یک جایی به بعد در اواسطِ آلبوم یک تغییری به وجود می‌آید.  گویی که معشوق جواب نه می‌گوید. و بعد ما با فراق و تنهایی شاعر و عاشق مواجه هستیم. و وقتی که در اوج نااُمیدی هست، خوشبختانه لبخند معشوق ماجرا را ختم به خیر می‌کند و با یک پایان خوش مواجه هستیم.

وی ادامه داد: کار چند تا بازیگر دارد. بازیگر اصلی ما جناب شوپن هستش! نقش دوی کار آقای اریک ساتی هست که راهبرِ ماجراست. دو بازیگر مهمان هم داریم: آقای بتهوون و آقای چایکوفسکی! نقش‌هایی که به این آهنگسازان قدر محول شده بر اساس عشق است که پایه کار بر آن بنا شده. طبیعتأ نقش اوّل به شوپن رسیده است؛ چرا که او به مشهور و معروف است به شاعر پیانو.