«نوین افروز» آهنگساز و نوازنده برجسته پیانو از سوی رئیس جمهور ایتالیا، نشان شوالیه این کشور را دریافت کرد.
به گزارش ریتم نیوز به نقل از آوای ایرانیان نوین اسماعیلی افروز که عضو دائمی فستیوال لوگاندی سوئیس است، اردیبهشت سال گذشته به عنوان سولیست پیانو ارکستر سمفونیک تهران را به رهبری علی رهبری همراهی کرد. او که تا کنون نشان ها و جوایز متعدد بین المللی از جمله جایزه صلح آلبرت انیشتین، نشان افتخار بین المللی رم، جایزه سنت والنتین طلایی و جایزه برترین فعالیتهای فرهنگی زنان از سازمان ملل متحد را دریافت کرده، چندی پیش به خاطر فعالیتهای موسیقایی و جایگاهش در عرصه نوازندگی پیانو ، نشان شوالیه ایتالیا را از رئیس جمهور این کشور دریافت کرده است.
نوین افروز با اعلام این خبر گفت: «این نشان از سوی رئیس جمهور ایتالیا به هنرمندان شاخه های مختلف تعلق می گیرد که امسال این نشان به بنده به خاطر یک عمر فعالیت موسیقایی ام در عرصه بین المللی تعلق گرفته است. این نشان چندی پیش طی یک مراسمی در سفارت ایتالیا به من اهدا شد.»
این نوازنده پیانو که تاکنون کنسرتهای متعددی را در سراسر دنیا برگزار کرده از اجرای گروه خود در دو فستیوال ایتالیا و سوئیس خبر داد و گفت: «من سالهاست گروهی با عنوان «جاده ابریشم» متشکل از سازهای ایرانی و غربی با حضور نوازندگانی چون سحر ابراهیم نوازنده قانون، هومن مهدویان نوازنده تار، کاوه معتمدیان نوازنده کمانچه، بنده و یک فلوتیسیت ایتالیایی تشکیل داده ام به طوری که تاکنون با این گروه کنسرتهایی را در کشورهای مختلف برگزار کردیم هم اکنون نیز مشغول آماده شدن برای دو کنسرت در فستیوال موسیقی ایتالیا و سوئیس هستیم.»
این مدرس پیانو افزود: «در این اجراها که اوایل ماه آگوست (اواخر مردادماه) در این دو فستیوال برگزار می شود قطعاتی چون کوئینتت جاده ابریشم از ساخته های خودم و چند قطعه از باخ، برامس، هایدن و … را با تنظیم دوباره ام با این گروه خواهیم نواخت.»
افروز درباره قطعه جاده ابریشم گفت: «این اثر را در قالب کوئینتت در ۵ بخش با نامهای ایران، چین، ترکمنستان، آذربایجان و ایتالیا نوشته ام که در بخشی با نام ایران سعی کردم از ریتم های موسیقی ایران بهره ببرم در واقع در اواسط این بخش فضای موسیقی ایرانی در دستگاه چهارگاه شنیده می شود.»
وی درباره تلفیق سازهای ایرانی و غربی در اجرای قطعات کلاسیک گفت: «من ۱۵ سال پیش این شیوه را آغاز کردم و بازخوردهای خیلی خوبی هم در سطح جهان از این تلفیق دیدم و هم اکنون می بینم که خیلی از موزیسین ها به این شیوه روی آوردند و آثاری را با تلفیق سازهای ایرانی و غربی اجرا می کنند.»
این پیانسیت اظهار داشت: «خیلی از مخاطبان غیر ایرانی سازهای ما را نمی شناسند و روبرو شدن با آنها و شنیدن صدای این سازها که تاریخ کهنی دارد برایشان جالب است. من معتقدم در دنیا سازهایی چون ویلن و ویولا و …. کاملا شناخته شده اند و نوازندگان مطرحی در این زمینه ظهور کرده اند و دیگر بهتر از آنها نخواهیم داشت و موسیقی های متفاوتی خلق نخواهد شد ولی با سازهایی چون کمانچه و تار و … در قالب تکنوازی و یا در مواجه با آنسامبل می توان کارهای با کیفیت و سبک تازه انجام داد.»