کاوه یغمایی که پس از انتشار جدیدترین اثرش توانست سروصدای زیادی به راه بیاندازد وبعد از مدت‌ها یک آلبوم خوب راک را روانه‌ی بازار کند، از حواشی ساخت این آلبوم و کنسرت‌های شهریور ماهش گفت.
به گزارش ریتم نیوز، بعد از انتشار آلبومی به نام «منشور» بار دیگر نام کاوه یغمایی سر زبان‌ها افتاد، هنرمندی که سالها در سایه بود و با انتشار این اثر باز هم نامش مطرح شد. یغمایی در روزهای ٩ و ١٠ شهریور روی استیج می‌رود تا منتخبی از سه آلبومش را اجرا کند، پیش از این اتفاق مهم آخرین گفتگوی این خواننده‌ی راک را بخوانید.
- از زمان آلبوم «سکوت سرد» تا امروز که منشور را منتشر کردید، سلیقه مخاطب چه تغییراتی کرده است؟
سلیقه مخاطب مقوله نسبی است. کسانی که به موسیقی امروز ایران گوش می‌کنند قطعا چنین موسیقی باب طبعشان است، اما نکته اینجاست که همیشه مخاطب خاموشی هم وجود دارد. پیش از اینکه «سیروان خسروی» شروع به کار کند با بعضی متخصصان که صحبت می‌کردم، برایشان سؤال بود که چرا این موسیقی را تولید می‌کنید؟ آن زمان اکثریت نظرشان این بود که صدای خواننده باید دارای تحریر آن هم تحریرهای معمول محلی یا تن صدا باید آن چیزی باشد که آنان می‌پسندند یا مثلا خواننده باید بلند بخواند، اتفاقاتی که در مسابقات خوانندگی امروز هم شاهد آنها هستیم اما پس از انتشار اولین آلبوم سیروان روشن شد در ایران هم مخاطب خاموش وجود دارد همچنان که امروز این مخاطب وجود دارد و در انتظار آثاری هنری و مدرن هستند. این مخاطبان از طریق اینترنت به موسیقی سطح بالای بین‌المللی گوش می‌دهند و سلیقه خوبی دارند اما برای مخاطب چه کاری کردیم؟ آیا آثاری تولید کردیم که بگوییم یک رنگ جدید به مدادرنگی موزیک ایران اضافه کردیم؟ اگر از طرف موزیسین‌ها که من هم کوچک‌ترین عضوشان هستم چنین اتفاقی افتاده بود، قطعا از طرف مخاطب هم پذیرفته می‌شد و همراهی می‌کرد. درعمل اگر حس می‌کنید سطح سلیقه پیشرفت نکرده یا حتی افت کرده، این مشکل از جانب ما موزیسین‌هاست.
- از وقتی آلبومتان منتشر شده تابه‌حال چه بازخوردهایی گرفته‌اید؟
نظر مثبت‌دادن که راحت است و خیلی‌ها لطف داشتند و من هم بازخورد مثبت زیاد گرفتم. کامنت‌های منفی‌ای که دیدم، یکی این بود چرا استایل شما بیش از حد غربی است؟ یا اینکه گفته بودند چرا آن‌قدر زود کنسرت گذاشتید و ما هنوز آهنگ‌ها را حفظ نشده‌ایم. کسی گفته بود آلبوم دیستروشن است.
- جدای از این کامنت‌های مردمی، منظور بازخوردهای جدی از جانب اهل فن است؟
به‌هرحال، تا اینجا مجموع بازخوردها مثبت است و مشخص شده این آلبوم براساس کار تیمی تولید شده و کار انفرادی کاوه یغمایی نیست. دوست نداشتم خودم لاین‌درام بنویسم، صدابرداری کنم، گیتار بزنم و بخوانم، بلکه می‌خواستم کارکردن در صنعت موسیقی را تجربه کنم و واقعا هم شگفت‌انگیز بود؛ از تکنولوژی رکورد گرفته تا برخوردهای حرفه‌ای.
- آیا سالن میلاد نمایشگاه از نظر صدا دچار مشکل نیست؟
همه مسائل به صدابرداری ربط دارد. در خارج از ایران در ورزشگاه‌ها که بازگشت صدا افتضاح است، صدای باکیفیتی شنیدم که باورم نمی‌شد. ما به دلیل شرایط این‌بار نتوانستیم از حضور صدابردار «نیکل بک» و اطلاعاتشان استفاده کنیم. امیدوارم چنین امکانی به‌زودی فراهم شود.
- قطعاتی که در کنسرت اجرا می‌شود همگی از آلبوم منشور هستند؟
خیر از هر سه آلبوم است؛ شش قطعه از منشور اجرا می‌کنیم، چهار قطعه از سکوت سرد و چهار قطعه هم از آلبوم «مترسک».
- این‌روزها سورپرایز در کنسرت خیلی باب شده است. آیا شما هم برای مخاطبان برنامه خاصی دارید؟
شاید این سؤال را پس از کنسرت از مخاطبان بپرسید بهتر باشد. به قول «جیمی هندریکس»، همه‌چیز روی استیج اتفاق می‌افتد. ما همه توانمان را می‌گذاریم.
- اگر برسیم بر سر موضوع آلبوم شما، پیش از هر چیزی دوست داشتیم بدانیم «منشور» دقیقا چه زمانی تولید شد؟
از سال ٢٠٠٦ که سکوت سرد منتشر شد تا ٢٠١٢ که آخرین مستر این آلبوم یعنی ورژن هفت گرفته شد، روند تولید منشور ادامه داشت. چهار سال هم آلبوم منتشر نشد. نه اینکه در کل این مدت رکورد کنم، بلکه سخت‌ترین قسمت تولید آلبوم انتخاب ملودی‌هاست و پس از آن ترانه‌ها. آن زمان از نظر روحی زیاد روی فرم نبودم و خیلی سخت بود که به این روند ادامه دهم.
- یعنی آن چیزی که ما در منشور می‌شنویم از ٢٠١٢ به بعد هیچ تغییری نکرده است؟
خیر، این آخرین ورژن است.
- در زمینه ترانه، شما قائل به این موضوع هستید که شاید ترانه‌های موسیقی راک بی‌پرواتر هستند و شاید از مستقیم حرف‌زدن فرار می‌کنند؟ از نظر موسیقی به نظر می‌رسد با یک آلبوم راک روبه‌رو هستیم. شما هم چنین نظری دارید؟
با برداشت شما از راک موزیک به‌عنوان موسیقی (اعتراضی) انتقادی، می‌توان آهنگ «مرغ سحر» را به دلیل محتوای ترانه انتقادی، یک آهنگ تمام‌عیار راک فرض کرد که قطعا این‌طور نیست.
برداشت هنری را نمی‌توان به شرقی یا غربی‌بودن آن یا حتی قومیت یا ملیت آن محدود کرد. به نظر من، این برداشت کاملا درونی و شخصی است. برای مثال، موسیقی‌دان صاحب‌نام «جان کیج» که در دوران اوج خود یعنی دهه‌های ٥٠ و ٦٠ میلادی تحت‌تأثیر مطالعه فلسفه‌های شرقی و تعمیق در آیین ذِن و البته ترکیب آنها با دیدگاه هنری شخصی خود به عنوان یک هنرمند کاملا غربی بود- البته از نظر جغرافیایی- تأثیری انکارنشدنی بر هنر معاصر غرب داشت که قطعا تا به امروز کمتر هنرمند شرقی‌ای حتی درصورت حضور فیزیکی در غرب، این تأثیرگذاری را روی هنر غربی داشته. بنابراین البته عواملی مثل موقعیت جغرافیایی یا محیطی می‌توانند تأثیراتی در آثار هنری هنرمند داشته باشند، اما صرف اینکه تصور کنیم این عوامل می‌توانند همیشه نتیجه‌ای هم‌جنس با محیط یا موقعیت جغرافیایی هنرمند موردنظر را داشته باشند گمراه‌کننده و حتی در بعضی از موارد اشتباه است.
همین‌طور به عقیده من، سؤال شما خواه‌ناخواه سؤالی‌رئالیستی است. با این پیش‌شرط که سبک یا شاخه هنری مقصد دارای محتوای عالم بیرونی است و این کاملا برخلاف دیدگاه تعداد زیادی از هنرمندان است که معتقدند جایگاه هنر بالاتر از آن است که صرفا دریچه‌ای به سمت خارج باشد. مهم‌تر از آن کار اشتباهی است اگر براساس شعر یا محتوای ادبی، سبک‌شناسی موسیقی صورت گیرد.
به نظر من، هر سبک در هنر به‌عنوان ابزاری است که به شما توان پرداختن به درون خود را می‌دهد و قطعا نگرش متفاوت به درون، تعدد سبک‌ها را می‌طلبد. البته محکوم‌کردن سبک‌های مدرن موسیقی به دلیل داشتن بعضا محتوای ترانه‌های خوب یا بد ادبی، «زدن همه با یک چوب است» و من را به یاد دورانی می‌اندازد که بعضی از استادانم به دلیل بی‌ادبی یک دانش‌آموز، همه کلاس را به باد کتک می‌گرفتند.
- اما منظور از دو سؤال قبلی چیز دیگری بود. شما استایل خاصِ خودتان را دارید که در «مترسک»، «سکوت سرد» و «منشور» ثابت است. اگر کسی بدون هیچ کلامی هم به این موسیقی‌ها گوش کند، تشخیص می‌دهد امضای کاوه یغمایی در این کار وجود دارد. حالا اگر ترانه‌ها را هم عضوی از این امضا بدانیم، به نظر می‌رسد تا حدی در منشور برای انتخاب ترانه متفاوت عمل کردید.
به‌هرحال، ١٥ سال از مترسک گذشته و حتی نوع زندگی ترانه‌سرا هم تغییر کرده است. شما روی موضوع خوبی دست گذاشتید و آن هم موضوع کپی و اصل بودن است. متأسفانه تأکیدی روی اصل بودن در ایران وجود ندارد. امیدوارم در زمانی مناسب بتوانم بیشتر در این مورد مهم در خدمت شما باشم.
- نقش گیتارالکتریک آن هم با رویکرد سولونوازی در این آلبوم بسیار پررنگ است. دلیل این تغییر رویکرد نسبت به آلبوم قبلی چیست؟
شاید دلیل اصلی برمی‌گردد به یک جمله که کامیل (برادرم) پس از شنیدن سکوت سرد به من گفت: «چرا هیچی گیتار نزدی؟». این انتقاد در ذهنم ماند و پس از آن هم در جریان ضبط آلبوم از کامیل دور بودم و یادش می‌افتادم. به‌همین‌دلیل سعی کردم بیشتر روی گیتار تأکید کنم. در دوره‌ای که سکوت سرد تولید می‌شد من تحت‌تأثیر شخصی بودم که ایشان اعتقادی به سولو نداشتند و من هم بی‌دلیل در این مسیر قرار گرفتم.
- در این آلبوم قطعه فضاشکن وجود ندارد و فضای آلبوم خیلی پیوسته و در امتداد هم حرکت می‌کند. برای مثال، قطعه آکوستیک مترسک در میانه آلبوم فضای یک تکه را می‌شکست و تنوع ایجاد می‌کرد. چرا نخواستید چنین رویکردی در منشور باشد؟
در صحبت‌هایی که با کوروش، کامیل، ساتگین و دیگران هم داشتم، چنین چیزی بیان شد، اما پروسه تکمیل این آلبوم آن‌قدر طولانی شد که چنین کاری نکردم. درواقع وقتی زمان محدودتر باشد به راه‌های مختلفی برای رنگ و تنوع آلبوم فکر می‌کنید. اما آلبوم بعدی به‌کلی با منشور متفاوت خواهد بود.
- آلبوم بعدی در چه مرحله‌ای است؟
ترانه‌ها مشخص شده و حتی قسمت‌هایی هم رکورد شده است. بسیار متفاوت از آنچه تابه‌حال ساخته‌ام، خواهد بود. همیشه در تولید کارهایم وقتی راه مطمئن را رفتم بعدا پشیمان شدم. وقتی از طرف کسانی که قبولشان داری و دوستانت هستند این کامنت‌ها را می‌گیری که فلان آهنگ مناسب نیست یا نمی‌گیرد، تحت‌تأثیر قرار می‌گیرید و البته هر بار هم این کار را کردم پشیمان شدم. آلبوم بعدی تمام کارهایی است که سالها در کمد مانده و می‌خواهم برای یک‌بار هم که شده این کار انجام شود.
- همکاری شما با پدرتان در آلبوم «منشور» چگونه شکل گرفت؟
قرار بود این آلبوم با همکاری کامبیز یغمایی (عمویم) و کوروش یغمایی تولید شود. متأسفانه کامبیز بنا بر دلایلی مایل نبود در این آلبوم حضور داشته باشد و امیدوارم روزی بتوانم با این موزیسین بزرگ همکاری کنم، اما این شانس را داشتم که دو ملودی فوق‌العاده از کوروش در آلبوم داشته باشم.
همیشه حرف زیاد است، اما حالا دیگر زمان آن رسیده که روی استیج برویم.
منبع: شرق