این آلبوم، صدای جهان درون استاد تجویدی را با لحنی دیگر ارائه می‌دهد. ناگفتـه آشکار است که اجراهای اولیـه و ضبـط‌های رادیویی، با تمام ضعف‌های پیدا و نهانشان (که شخص استاد تجویدی نیز هیچگاه از آنها راضی نبود) جایگاه نوستالژیک خود را همیشه خواهند داشت. ولی اجراهای آلبوم حاضر حاصل تلاش استادی بصیر است که کارنامه‌ای بسیار پربار در ساخت و تنظیم و اجرای موسیقی‌های هنری دارد و از طرفی نویسنده‌ی اولین ـ و تا امروز، تنها ـ کتاب جامع هارمونی کاربردی به زبان فارسی است. در تنظیم و ضبط استاد کامبیز روشن‌روان (تولد: 1328 تهران) صدایی می‌شنویم سلیس‌تر از اجراهای قدیمی رادیویی. بخش باس‌ها جداگانه نوشته شده‌اند، سازهای اصیل ایرانی جدا و سازهای بین‌المللی نیز در خطوطی مجزا. همچنین سازهای بادی با خطی مستقل و “تحریری” عالمانه در ارکستر نشسته‌اند. (موضوعی که در زمان گذشته شاید اصلاً قابل تصور نبود.) اهل فن می‌دانند که عمده‌ی آثار استاد علی تجویدی اصالتاً برای محدوده‌ی صدای اناث نوشته شده‌اند. این توجه خاص آهنگسـاز به آن محدوده‌ی صدایی، هم به دلیل خوش‌خوانی نغمه‌هایش در منطقه‌ی صوتی مطلوب بود، و هم به خاطر حالات ویژه‌ای که در نحوه‌ی صداگیری و اجرای کلمات و تحریرات در صدای خوانندگان آن زمان وجود داشت (که بیشترشان از آغاز در محضر استاد تجویدی تعلیم دیده بودند.) خواننده‌ی این آلبوم جناب علیرضا قربانی نیز از “صدا”هایی است که در دهه‌ی پایانی حیات استاد مورد توجه ایشان قرار گرفت و به جامعه‌ی موسیقی ایران معرفی شد. و در این آلبوم، گاه از بالاترین ظرفیت‌های صدا و توانایی بیان این خواننده‌ی مسلط، برای اجرای درست آثار تجویدی بزرگ بهره گرفته شده است./ و کلام آخر یادی است از ترانه‌سرایان والامقامی که کلام گوهرینشان با آهنگ تجویدی، نوایی نامیرا ساخت که نام دیگرش عشق است.