در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

جلوه گاه رخ او دیده من تنها نیست
ماه و خورشید همین آینه می‌گردانند

عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا
ما همه بنده و این قوم خداوندانند

مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم
آه اگر خرقه پشمین به گرو نستانند

گر به نزهتگه ارواح برد بوی تو باد
عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند

مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار
ور نه مستوری مستی همه کس نتوانند