وقتی که خوابی نیمه شبتو را نگاه می کنمزیبایت را با بهارگاه اشتباه می کنماز شرم سرانگشت منپیشانیت تر می شودعطر تنت می پیچد و دنیا معطر می شودگیسوت تابی می خوردمی لغزد از بازوی تواز شانه جاری می شودچون ابشاری موی توچون برگ گل بر بسترم می گسترانی بوی خودمن را نوازش می کنیبرمهربان زانوی خوداسیمه می خیزم ز خوابتو نیستی اما دگرای عشق من بی من کجاتنها نرو، من را ببرمن بی تو میمیرم نرومن بی تو میمیرم بمانبا من بمان زین پس دگرهر چه تو می گویی هماندر خواب آخر عشق مندر برگ گل پیچیدمتمیخوابم ای زیبا تریندر خواب شاید دیدمتاسیمه می خیزم ز خوابتو نیستی اما دگرای عشق من بی من کجاتنها نرو، من را ببرمن بی تو میمیرم نرومن بی تو میمیرم بمانبا من بمان زین پس دگرهر چه تو می گویی هماندر خواب آخر عشق مندر برگ گل پیچیدمتمی خوابم ای زیبا تریندر خواب شاید دیدمت