قصه ی بودنِ من قصه یِ تکراری بود
شب و روزم مثل آسمون رگباری بود
من واسه خودم که زندگی نکردم هیچوقت
زندگی نکردن من همیشه اجباری بود
بغضی تو سینم که بشکنه دریا می شم
این روزا بدجوری دارم تک و تنها می شم
کاری با این دل بیچاره ی من کردن که
دارم افسرده ترین آدم دنیا می شم
دارم افسرده ترین آدم دنیا می شم
زندگی کردم و هیچ چیزی نفهمیدم نفهمیدم حیف
خیلی وقته دیگه از ریشه نخندیدم نخندیدم حیف
خیلی وقته دیگه از هیچ کسی تو این دنیا
حرفای قشنگ عاشقانه قشنگ عاشقانه
حرفای قشنگ عاشقانه نشنیدم حیف

خسته ام از اینکه یه عمر با همه چی سر کردم
کاش به دنیایِ بچگی برگردم
روزایی که این دل دیوونه خوش باور بود
روزایی که غم بود اما زندگی بهتر بود
روزایی که غم بود اما زندگی بهتر بود
زندگی بهتر بود
زندگی کردم و هیچ چیزی نفهمیدم نفهمیدم حیف
خیلی وقته دیگه از ریشه نخندیدم نخندیدم حیف
خیلی وقته دیگه از هیچ کسی تو این دنیا
حرفای قشنگ عاشقانه قشنگ عاشقانه
حرفای قشنگ عاشقانه نشنیدم حیف