خالی نمی شم از غمی که حق من نیست
روزی هزار بار مردم و غم هام نمردن
این گریه های کهنه ی بی وقفه ی من
انگار از تاثیر هیچ بوی نبردن
یه عمر که از دور منو دریا می بینن
اما درونم چیزی جز سراب و غم نیست
من از خودم گلایه دارم دردم اینجاست
این زندگی چیزی که من می خواستم نیست
از من فقط یه اسم مونده و یه سایه
اما می دونم هیشکی جز من متهم نیست
این اعتراف آغاز یک پایان تازس
این زندگی چیزی که من می خواستم نیست
از من فقط یه اسم مونده و یه سایه
اما می دونم هیشکی جز من متهم نیست
این اعتراف آغاز یک پایان تازس
این زندگی چیزی که من می خواستم نیست

این زندگی چیزی که من می خواستم نیست
این فاجعه دائم داره تکرار می شه
پنجره ای که رو به دیوار باشه
هر روز بعد از یه مدت از خودش بیزار می شه
مثل یه پروانه که وابستس به پیلش
شاید نمی خواستم به دنیا پا بذارم
مثل یه ماهی که پر از وحشت آبه
روزای خیلی سختیو در پیش دارم
از من فقط یه اسم مونده و یه سایه
اما می دونم هیشکی جز من متهم نیست
این اعتراف آغاز یک پایان تازس
این زندگی چیزی که من می خواستم نیست
از من فقط یه اسم مونده و یه سایه
اما می دونم هیشکی جز من متهم نیست
این اعتراف آغاز یک پایان تازس
این زندگی چیزی که من می خواستم نیست