سنبل به چمن با ناز آمد، گل به گلستان باز آمد
در بزم جهان بوی نرگس، از چمن شیراز آمد
مرغ زیبا آمد به سخن، شور دیگر دارد دل من
نوشد هر کس جامی از دست دل آرامی
گیرد ز جهان کامی
گل چون بیند روی تو را، رخسار دلجوی تو را
جلوه نماید، عطر افشانی از سر گیرد
تازه شود گل، عشق و شوری دیگر گیرد
ای خوش آن کس بار دیگر از دست تو ساغر گیرد
ای گل تو چه با نازی، چون نرگس شیرازی