سر کنم ای برگ خزان، با تو قصه ای کهن
که در این قصه ی کهن
نکته ای بود نهان که بسوزد دل من
ناله ها ای برگ خزان، خیزد از نهاد من
بر خاک افتادی و کس پی همدردی تو نکند رو به چمن
تو هم چون من، چهره ای افسرده داری
تو هم چون من، بی نصیب و خواری