من تنهای تنها، می گذرم، از میان روز و شب
بی آنکه کنار تو باشم
درختان که سرسبزند علف ها که می رقصند
باد که می‌پیچد در تن بیشه زار و می گذرد و من
تنها می مونم تنها می مونم
روز ها که پر رنگ اند مردم که در حال خنده اند
آسمون یک دست آبی ابری بر پیکر ندارد و من
تنها می مونم تنها می مونم
تنها
من تنهای تنها، می گذرم، از میان روز و شب
بی آنکه کنار تو باشم
من تنهای تنها، می گذرم، از میان روز و شب
بی آنکه کنار تو باشم
گل های مست بهاری می خندند با بی قراری
می پاشند ابر بر بام آسمون خراشان خالی و من
تنها می مونم تنها می مونم
تنها
شاخ و برپ درخت همسایه سر دوانده بر فراز کوچه
نقش می گردد سایه زیر پای یاری که رفته و
تنها می مونم تنها می مونم
تنها می مونم تنها می مونم
من تنهای تنها، می گذرم، از میان روز و شب
بی آنکه کنار تو باشم
من تنهای تنها، می گذرم، از میان روز و شب
بی آنکه کنار تو باشم