تنها تویی تو که می تپی به نبض این رهاییتو فارغ از وفور سایه هاییباز آ که جز تو جهان من حقیقتی نداردتو می روی که ابر غم بباردبه سمت ماندنت راهی نمی شوی چراگاهی ستاره هدیه کن به مشت پوچ شب هاشمرده تر بگو با من حروف رفتنتتا من بگیرم از دلت همه بهانه ها راآشوبم آرامشم توییبه هر ترانه ای سر می کشم توییسحر اضافه کن به فهم آسمانمآشوبم آرامشم توییبه هر ترانه ای سر می کشم توییبیا که بی تو من غم دو صد خزانمبگذار بگویم که از سراب این و آن بریدممن از عطش ترانه آفریدمبه سمت ماندنت راهی نمی شوی چراگاهی ستاره هدیه کن به مشت پوچ شب هاشمرده تر بگو با من حروف رفتنتتا من بگیرم از دلت همه بهانه ها راآشوبم آرامشم توییبه هر ترانه ای سر می کشم توییسحر اضافه کن به فهم آسمانمآشوبم آرامشم توییبه هر ترانه ای سر می کشم توییبیا که بی تو من غم دو صد خزانم