هر دفعه که بارون میبارید ابرا تنهاییمو بیشتر میکردن
خیلی بودیم اما آدما با چترا آدمو تنهاتر میکردن
توو نگاه آدما پی رَد پای تو میگشتم
توو صدای بارون دنبال صدای تو میگشتم
وسط روزنامه ها دنبال چشمای تو میگشتم
یه قصه یادمه بارون گرفته بود
یه پیر مَرد با عصاش
تابوت های خالی رو از رودخونه ها گرفت
یه خواب یادمه کفاشمو پا نکرده بودمو
تهران گرفته بود سمت خیال تو
هرکی که راه رفت زیر پاش ویرونه جا گرفت
بعد از تو کل شهر رَد صدامو از
دیوونه دیوونه دیوونه خونه ها گرفت
میترسم از خواب بیدارشم
ببینم دهن ماهیا بوی دریا نمیده
میترسم از خواب بیدارشم
ببینم هیشکی به هیشکی رویا نمیده
دل نمیده پا نمیده
یه قصه یادمه بارون گرفته بود
یه پیر مَرد با عصاش
تابوت های خالی رو از رودخونه ها گرفت
یه خواب یادمه کفاشمو پا نکرده بودمو
تهران گرفته بود سمت خیال تو
هرکی که راه رفت زیر پاش ویرونه جا گرفت
بعد از تو کل شهر رَد صدامو از
دیوونه دیوونه دیوونه خونه ها گرفت