لحن لبخندش هنوزم مسریه
حالت چشماش آدم می کشه
مثل یه بیماریه بی انتها
یه دفعه میاد و کم کم می کشه
بس که اسفند تنش بی رحم بود
زندگیم روی لباش کز کرده بود
واسه کشتن چشماش کافی نبود
این دفعه موهاشو قرمز کرده بود
من تمام زندگیمو ریختم
توی مرداب نگاه سرد اون
بی زره رفتم به جنگ تن به تن
به ستیز خنده ی نامرد اون

مثل یه ویرونی بی ابتدا
مثل جنگیدن برای باختن
مثل تصویرای غرق دلهره
وقتی از ما عکس می انداختن
مطمئن از این که پایانش خوشه
مثل یه اسب کر می تاختم
اون فقط عشق منو از دست داد
من تمام زندگیمو باختم
من تمام زندگیمو ریختم
توی مرداب نگاه سرد اون
بی زره رفتم به جنگ تن به تن
به ستیز خنده ی نامرد اون
من تمام زندگیمو ریختم
توی مرداب نگاه سرد اون
بی زره رفتم به جنگ تن به تن
به ستیز خنده ی نامرد اون