آسمون داره میفته، نردبون داره میفته
کف فنجون تهِ فالم، ردِ خون داره میفته
من بدونِ تو همینم، لاشه ی ببر رو زمینم
بعدِ تو روزی یه نقطه، از یه نون داره میفته
نونِ من بریده بی تو، به لبم رسیده بی تو
هیچ خیابونی توو این شهر، دیگه خط نمیده بی تو
دلی از دلم نمونده، خاکی از گلم نمونده
نوکِ نردبونِ بغضم، به گلوم رسیده بی تو
انتهای آخرین کوچه ی قلبِ من هنوزم خونه داری
من که خاکی شده ابرم تو ببار اگه دل دیوونه داری
انتهای آخرین کوچه ی قلبِ من هنوزم خونه داری
من که خاکی شده ابرم تو ببار اگه دل دیوونه داری
دیگه چی هست تهِ این فنجون خون به دل شده
شهر بعدِ سیلی که عروس آب و گل شده
تو تووی شلوغی فردایِ من غیبت زد
طفلکی خودم که دستام توو شلوغی ول شده
انتهای آخرین کوچه ی قلبِ من هنوزم خونه داری
من که خاکی شده ابرم تو ببار اگه دل دیوونه داری
انتهای آخرین کوچه ی قلبِ من هنوزم خونه داری
من که خاکی شده ابرم تو ببار اگه دل دیوونه داری