از صد فرسخی میشناسمت
آخه من عاشق عطر بلک افغان تو ام
تو من رو حفظی، منم حافظ دیوان تو ام
تو مثل ماشین حمل پول توو آرژانتینی
هر چی میخواد بشه من خودم نگهبان تو ام
گاهی کافیه یکی فقط بهت زل بزنه
که بتونه از دلت تا جمجت پل بزنه
تو زنِ مارادونایی که بهش جرئت داد
جلو چشم های همه با دست بخواد گل بزنه
من اگه میجنگم واسه عشقم به توئه
حتی توو مهمونی باز یه چشمم به توئه
من اگه شعر میگم، تو مراعات من دیوونه رو کن
که خطاب هر چی تا حالا نوشتم به توئه
تو رو هر بار میبینم حس میکنم
تووی دلم قد یه استادیوم انرژی مثبت هست
تو چی داری که باهات حالِ من انقدر خوبه
تو چقدر حرف توی یه حرکت سادت هست
تو رو هر بار میبینم حس میکنم تووی دلم
موج مکزیکی میرن سلول های دیوونه ام
تو چقدر خوب بلدی آدم رو دیوونه کنی
من تو رو بهترین بازیکن جهان میدونم
من اگه میجنگم واسه عشقم به تو عه
حتی توو مهمونی باز یه چشمم به تو عه
من اگه شعر میگم تو مراعات من دیوونه رو کن
که خطاب هر چی تا حالا نوشتم به تو عه