تو گندم زار موهام ، نگاهت جو می کاره

که هر سال مزرعم ، با سال قبلش فرق داره

آهای خانوم بارونی ، با این خاک بیابونی

یه کاری کن که حاصلخیزتر باشه تو میتونی

یه فنجون چایی با تو ، شرابه اصلا انگار

چقدر جذابتر میشی ، میون دود سیگار

آهای آقای دریایی ، من و تو تووی تنهایی

می تونیم غرق شیم عین شکر تو وسعت چایی

اسمِ تو رو تنِ شاخه ی خشکِ درخت اگه حک بشه گل میده

عشقِ تو آدمو خواهی نخواهی هل میده

اسمِ تو رو تنِ شاخه ی خشکِ درخت اگه حک بشه گل میده

عشقِ تو آدمو خواهی نخواهی هل میده

با صدای نازت سکوتو از یاد میبرم

واژه های غنچه وارِ تو گل میده توو سرم

از تو یاد گرفتم پریدنو با تو میپَرم

من خودم تمومِ کشتِ هر سالتو میخَرم

اسمِ تو رو تنِ شاخه ی خشکِ درخت اگه حک بشه گل میده

(ای حبیبِ من ، هی)

عشقِ تو آدمو خواهی نخواهی هل میده

(ای حبیبِ من)