از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ،و اندر سرِ زلفِ دلبر آویزی به،ز آن پیش که روزگار خونت ریزد،تو خونِ قنینه در قدح ریزی به.از آمدن و رفتنِ ما سودی کو؟وز بافته ی وجودِ ما پودی کو؟در چَنْبَرِ چرخ جان چندین پاکان،می‌سوزد و خاک می‌شود، دودی کو؟از آمدنم نبود گردون را سود،وز رفتن من جاه و جلالش نفزود؛وز هیچ‌کسی نیز دو گوشم نشنود،کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود؟جامی است که عقل آفرین می‌زندش،صد بوسه زِ مِهْر بر جَبین می‌زندش؛این کوزه‌گر دَهْر چنین جامِ لطیفمی‌سازد و باز بر زمین می‌زندش!