روزی که چنگ انداخت اهریمن بر چهره ی این خاک مهر آیین
طوفنده چون تندر خروشیدند مهر آفرینان بر بساط کین
بر ما نمانده از شب طوفان ننگ سبک باران ساحل ها
با نقد جان پای وطن ماندیم با آنکه خون افتاد در دلها
در چشمه ی خون و جنون شستند
یاران ما گرد عدم از خویش
راه سعادت را نشان دادند
باید برون زد یک قدم از خویش
رفتند اگر مردان کیش مهر
ما رهروان راه خورشیدیم
آیینه دار هیبت نوریم
ما وارثان صبح امیدیم
ما وارثان صبح امیدیم

بگذار طوفان ها بیاشوبند
با صخره های و هوی چه خواهد کرد
با ما که مرگ از ما گریزان است
کج کردن ابرو چه خواهد کرد
کج کردن ابرو چه خواهد کرد
پیروزی خود را نخواهد دید
در جبهه ی تحریم ما دشمن
هرگز به پای خود نمیبیند
هرگز سر تسلیم ما دشمن
دشمن اگر از خانه سد بندد
در ما خروش و هیبت دریاست
دنیا ببیند ریشه‌ی مارا
سرچشمه‌ی این رود عاشوراست
سرچشمه‌ی این رود عاشوراست